|
|
مجله سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران، جلد ۱۸، شماره ۲، صفحات ۹۴-۹۹
|
|
|
| عنوان فارسی |
درمان صرع پایدار تشنجی مقاوم به درمان با انفوزیون میدازولام |
|
| چکیده فارسی مقاله |
در طی یک سال، انفوزیون میدازولام برای درمان 15 کودک با صرع پایدار تشنجی مقاوم در بیمارستان مفید به کار برده شد. 10 بیمار صرع پایدار عمومی و 5 بیمار صرع پایدار موضعی داشتند. تمام بیماران قبل از شروع میدازولام، دیازپام، فنوباربیتال و فنی تویین وریدی دریافت می کردند و تشنجهایشان کنترل نشده بود. در ابتدا میدازولام به مقدار 0.15 ml/kgبصورت بولوز، از طریق ورید تزریق می شد و متعاقبا انفوزیون میداوزلام 1-6 ?g/kg/minادامه یافت. با این روش تشنج در 90 درصد (9 مورد از 10 مورد) بیماران صرع پایدار عمومی مقاوم و در 40 درصد (2 مورد از 5 مورد) بیماران صرع پایدار موضعی مقاوم، کنترل شد. متوسط زمان لازم برای توقف کامل تشنجات در استاتوس عمومی، حدود یک ساعت و مقدار متوسط میدازولام لازم 3.6 ?g/kg/min بود. 2 مورد از این بیماران بعلت افت اشباع اکسیژن لوله گذاری شده و AV برای آنان برقرار گردید. در هیچ مورد از بیماران (استاتوس عمومی یا موضعی) اختلال متابولیکی مشاهده نشد. بنابراین انفوزیون مداوم میدازولام، می تواند یک رویکرد درمانی کاملا موثر و نسبتا بی خطر برای درمان صرع پایداری عمومی مقاوم در کودکان باشد، هر چند که در استاتوس موضعی عملکرد مشابهی ندارد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
|
|
| عنوان انگلیسی |
|
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
|
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://www.jmciri.ir/browse.php?a_code=A-10-1-1317&slc_lang=fa&sid=fa |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
عمومی |
| نوع مقاله منتشر شده |
پژوهشی |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|