|
|
سیاست گذاری اقتصادی، جلد ۱۰، شماره ۱۹، صفحات ۱-۲۴
|
|
|
| عنوان فارسی |
ارزیابی نظری رویکرد ساختارگرایی جدید در اقتصاد توسعه: مزایا و چالش‌ها |
|
| چکیده فارسی مقاله |
از دیدگاه اقتصاد ساختاری جدید، نوشتارهای اقتصاد توسعه پس از جنگ جهانی دوم تاکنون شاهد سه موج بوده است. موج اول، ساختارگرایی قدیم است. موج دوم، به دنبال ناموفق بودن بسیاری از مداخلات دولت بر اساس ساختارگرایی، توسط نئوکلاسیک‌ها در دهه 1980 و 1990، پدید آمد که شکست‌های مداخلات دولت در اقتصاد علیه مزیت نسبی را برجسته کرد و بر کارکرد بازارها در تخصیص منابع تاکید نمود. موج سوم، یعنی اقتصاد ساختاری جدید، به دنبال تلفیق تحول ساختاری با تاکید بر نقش بازار و دولت در فرآیند توسعه اقتصادی است. ساختارگرایی جدید بر اساس مزیت نسبی اقتصاد مبتنی بر موجودی عوامل تولید، ارتقای صنعتی و بهبود زیرساخت با مساعدت دولت، و استفاده از مکانیزم بازار برای تخصیص منابع می‌باشد. ساختارگرایی جدید، نقش دولت در ایجاد تنوع صنعتی و ارتقاء آن را محدود به تدارک اطلاعات در مورد صنایع جدید، هماهنگی سرمایه‌گذاری‌های مرتبط میان بنگاه‌های مختلف در همان صنایع، جبران اثرات جانبی اطلاعات برای بنگاه‌های پیشگام، و پرورش صنایع جدید از طریق کمک به انکوباتورها و تشویق سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی می‌داند. دولت همچنین نقش رهبری در بهبود زیرساخت‌های سخت و نرم، به منظور کاهش هزینه معاملات هر بنگاه و تسهیل فرآیند توسعه صنعتی اقتصاد را ایفا می‌کند. چارچوب شناسایی و تسهیل رشد، ابزار پیاده‌سازی اقتصاد ساختاری جدید است که طی شش مرحله قابل انجام است. در این مقاله ابتدا نظریه، سپس سیاست‌ها و در نهایت، کاربرد ساختارگرایی جدید مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
|
|
| عنوان انگلیسی |
A Theoretical Evaluation of the New Structural Approach in Development Economics: Advantages and Challenges |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
From the perspective of modern structural economics, the literature on development economics after World War II has witnessed three waves: old structuralism, neoclassic and modern structural economics. Modern structuralism is based on the comparative advantages of an economy in factors of production, improvement of infrastructures with government assistance, and the use of market mechanisms to allocate resources. Old structuralism advocated governmental development policies that defied the comparative advantage of the economy. In modern structuralism, the role of government in industrial diversification and its upgrading is limited to providing information about new industries, coordination of the corresponding investments among different firms in the same industry, compensating externalities of information to lead firms and foster new industries through helping incubators and encouraging foreign direct investment. The government also plays a leading role in improving hard and soft infrastructures in order to reduce firms' transaction costs and facilitating the industrial development of the economy. Identification and facilitation of growth is an instrument for implementation of new structural economics, which can be implemented through six stages. In this article, the theory, policies and applications of modern structuralism are investigated. The most important aspects of the evaluation include comparative advantage, creating advantage and latent advantage, globalization of production, and implementation problems. It is also pointed out that economic development is not the same as industrial development and coping with problems in picking winners. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
سیدحسین میرجلیلی |
دانشیار اقتصاد، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://ep.yazd.ac.ir/article_1202_ab3044330a0f58f5759d4cd6e4196993.pdf |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/924/article-924-845313.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|