، جلد ۱۰، شماره ۱، صفحات ۳۹-۴۵
عنوان فارسی اثر‌بخشی برنامه تمرینی اسپارک و نوروفیدبک بر سطح کورتیزول کودکان مبتلا به اوتیسم
چکیده فارسی مقاله مقدمه: اوتیسم نوعی اختلال نافذ رشدی است که کودکان مبتلا به آن از اضطراب در زندگی شخصی و اجتماعی خود رنج می‌برند. این مطالعه به منظور تعیین اثر‌بخشی هشت هفته برنامه تمرینی  اسپارک به همراه نوروفیدبک بر سطح کورتیزول کودکان اوتیستیک انجام شد. روش: در این مطالعه نیمه تجربی 24 کودک مبتلا به اوتیسم با رده سنی 8 تا 12 سال به‌‌صورت تصادفی در چهار گروه شش‌نفری (گروه تمرین اسپارک، گروه نوروفیدبک، گروه برنامه تمرین اسپارک+ نوروفیدبک، گروه کنترل) قرار گرفتند. آزمودنی­ها مداخلات را به مدت  هشت هفته به ­صورت دو جلسه ی 45 دقیقه­ای در هفته دریافت کردند، اما گروه کنترل هیچ گونه فعالیتی دریافت نکرد. اندازه‌گیری کورتیزول در دو نوبت پیش‌آزمون و پس‌آزمون در شرایط یکسان از هر چهار گروه گرفته شد. یافته‌ها: تجزیه‌ و تحلیل داده­ها با تحلیل کواریانس نشان داد که میانگین میزان کورتیزول در گروه تمرین اسپارک، گروه نوروفیدبک و گروه تمرین اسپارک + نوروفیدبک، نسبت به‌ پیش آزمون کاهش معنی‌داری داشته است و بیشترین اثربخشی مربوط به گروه ترکیبی تمرین اسپارک و نوروفیدبک بود، اما در گروه کنترل تغییر مهمی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: نتیجه اینکه دریافت تمرینات اسپارک و نوروفیدبک به تنهایی و بصورت موازی در کاهش سطح کورتیزول بیماران اوتیستیک مؤثر است. درمان موازی ایندو به هر حال تأثیر بارزتری دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله اوتیسم، کورتیزول، اسپارک، نوروفیدبک،
عنوان انگلیسی The effectiveness of spark and neurofeedback training programs on the cortisol levels of autistic children
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Autism is a kind of progressive disorder that children suffer from anxiety in their personal and social life. The aim of the current study was to determine the effectiveness of 8 weeks of Spark Traning Program along with Neurofeedback on the cortisol levels of autistic children. Method: In a semi-experimental design, 24 autistic children aged 8 to 12 years were selected and randomly divided into 4 groups (1-Spark training 2- Neurofeedback 3-Spark training + Neurofeedback and 4- control group). Three groups undergon 45 minutes 2 days per weeks therapeutic sessions in 8 weeks interval, whereas no intervention received by control subjects and just engaged in their routine activities. Cortisol measurements were administered in pre-test and post-test under the same conditions from all four groups.  Results: Applying  Analysis of Covariance  on the resulting data showed that mean scores of the cortisol levels significantly  decreased in the spark training group, neurofeedback group, and spark + neurofeedback training group, and the most effectiveness was the combination of Spark and neurofeedback training, whereas no important changes detected for control group. Conclusion: It could be concluded that receiving isolated  and adjunct Spark and Neurofeedback training effectively reduce cortisol level in autistic children. Adjunct training however had robust effects.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Autism, Cortisol, Spark, Neurofeedback
نویسندگان مقاله بهروز گل‌محمدی |
استادیار، گروه رفتار حرکتی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

ولی اله کاشانی |
استادیار، گروه رفتار حرکتی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

سعیده سادات صدرالساداتی |
کارشناس ارشد گروه رفتار حرکتی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

نشانی اینترنتی http://jcp.semnan.ac.ir/article_3026_49854a4a99c6c2d47829473eb1c5ec96.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/852/article-852-712766.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات