مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، جلد ۱۱، شماره ۳۰، صفحات ۵۴-۵۹

عنوان فارسی اثر ترکیبی آنتی اکسیدانت ها بر اندازه انفارکتوس حاد میوکارد
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: نقش رادیکال های آزاد مشتق از اکسیژن (Oxygen- derived free radicals) در آسیب سلول های میوکارد در جریان بروز ایسکمی حاد یا خونرسانی مجدد (Reperfusion) به طور جدّی مطرح می باشد. همین امر پژوهشگران را برای دستیابی به روش های درمانی مهار کننده این فرآیند، در جهت کاهش آسیب سلولی در جریان انفارکتوس حاد میوکارد، ترغیب می کند. مطالعه حاضر نقش ترکیبی آنتی اکسیدانت ها را بر روی اندازه انفارکتوس حاد میوکارد در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان ولی عصر اراک مورد ارزیابی قرار داده است.مواد و روش ها: 180 بیمار در دو گروه 90 نفری مورد و شاهد به روش Randomized sequential trial مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران در دو گروه مورد و شاهد به لحاظ سن، جنس، دریافت عناصر ترومبولیتیک، عوامل خطر اصلی، محل و نوع انفارکتوس، همسان سازی شدند. ضمن این که به هر دو گروه مورد و شاهد درمان های روتین داده شد. برای گروه تجربی قرص های 250 میلی گرمی ویتامینC ، 100میلی گرمی ویتامین E و 100 میلی گرمی آلوپورینول بلافاصله بعد از بستری تجویز و روزانه به مدت یک هفته ادامه یافت. مقایسه اندازه انفارکتوس در دو گروه با استفاده از میانگین سطح CPK در سه روز اول بستری و میانگین مساحت نهایی امواج Q در ECG صورت پذیرفت. برای بررسی نسبت ها از آمار توصیفی و برای مقایسه میانگین ها از آزمون t- student استفاده شد.نتایج:میانگین سنی در گروه تجربی 61±12 سال و در گروه کنترل 61±11 سال بود. به لحاظ جنسی در گروه تجربی 69 درصد مرد و 31 درصد زن و در گروه کنترل 74 درصد مرد و 26درصد زن بوده اند. محل انفارکتوس در گروه مورد در قسمت های قدامی، تحتانی، لترال، بطن راست و انفارکتوس وسیع به ترتیب 41، 5/41، 5، 2 و 10درصد بوده است. از لحاظ نوع انفاکتوس، گروه تجربی 93درصد Q-wave MI و 7 درصد Non-Q-wave MI داشته اند که این نسبت ها در گروه کنترل 95 درصد و 5 درصد بوده است. از نظر عوامل خطر اصلی در گروه تجربی، 4/68 درصد دارای حداقل یک عامل خطر و 5/31 درصد دارای دو عامل خطر یا بیشتر بوده اند و این نسبت در گروه کنترل 72 درصد و 6/34 درصد بوده است.میانگین سه روزه CPK در گروه تجربی 1482 U/L و در گروه شاهد 1252 U/L بوده که این تفاوت به لحاظ آماری معنی دار بوده است (P< 0.01). میانگین سطح امواج Q در گروه مورد مطالعه 35/11 میلی متر مربع و در گروه شاهد 75/14 میلی متر مربع بوده که این اختلاف نیز از جنبه آماری قابل توجه بوده است (P< 0.01).استنتاج: تحقیق نشان داد که درمان ترکیبی آنتی اکسیدانت ها باعث کاهش اندازه ناحیه انفارکته می شود، هرچند استفاده روتین از درمان های آنتی اکسیدانت به بررسی های بیشتری در آینده نیازمند است
کلیدواژه‌های فارسی مقاله

عنوان انگلیسی Effect of combined Antioxidants on Acute Myocardial infarction size
چکیده انگلیسی مقاله Background and purpose : The role of oxygen-derived free radicals in destruction of myocardial cells during acute ischemia or reperfusion has been proved. This phenomenon made the workers to study and find the inhibitory therapeutic methods in order to reduce the myocardial cell destruction during acute myocardial infarction. This study evaluates the role of combined antioxidants on acute myocardial infarction sige in patients referring to vali asr hospital of Ârak. Materials and Methods : This study was done in randomized sequential trial method, patients were divided in two case and control groups and were matched for the age, sex, receiving of thrombolytic therapy, major risk factors, location and the kind of infarction. Routine treatment was given to both the groups. Çase group was given 250 mg of allopurinol daily for one week starting immediately after being admitted in hospital. The evaluation criteria for infarct size reduction in this study were the mean ÇPK levels during the fist three days of admission and Qwave evaluation on Ë.K.G. Descriptive statistical analysis was applied for the evaluation of the ratios and t-student test was used for means comparison. Results : 180 patients were divided in two group of equal number and were compared. The mean age in case and control groups was 61± 12 and 61 ± 11 years respectively the sex distribution was 64% males, 31% females in case group and 74% males, 26% females in control group. The locality of infarction was in anterior , inferior, lateral regions of right ventricle and extensive infarction were 41% , 41.5%, 5%, 2% and 10% respectively. Kind of infarction in case group was 93% Q-wave and 75 non-Q-wave, and these ratios were 95% and 5% in control group. Main risk factors in the case group was 68-4%, with at least one risk factor, and 31.5% with 2 or more risk factors. This ratio was 72% and 34.2% in the control group. The mean ÇPK in three days was 1489 in the case group and 1259 in control group and this difference was significant statistically (P< 0.01). The mean Q wave surface area in control group was 11.35 mm2 and in control group was 14.75 mm2. This difference was also significant statistically (P< 0.01). Çonclusion : This study showed that the combined antioxidants therapy would cause reduction of affected area size, though, routine therapeutic application of antioxidants needs more detailed studies.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله

نویسندگان مقاله بهزاد فراهانی | b farahani
متخصص قلب و عروق، اینترونشنالیست

خسرو هادیان | kh hadiyan


اسداله محسنی | a mohseni



نشانی اینترنتی http://jmums.mazums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-28&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی-کامل
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات