این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
جستارهای زبانی، جلد ۶، شماره ۵، صفحات ۱۹۱-۲۱۳
عنوان فارسی بررسی رده‌شناختی افعال کمکی در زبان فارسی
چکیده فارسی مقاله این جستار به بررسی کاربرد افعال کمکی فارسی در مقایسه با برخی از زبان­های اروپایی می­پردازد و موضوع آن محدود به مقوله­هایی نظیر نمود استمراری و کامل‌، زمان آینده و ساخت مجهول است. ابتدا به بررسی چگونگی استفاده از افعال کمکی در زبان فارسی می­پردازیم و سپس با مقایسه این زبان با دیگر زبان­هایی که از این روش برای رمزگذاری این مقولات بهره می­برند، می‌کوشیم تا به تفاوت­ها و شباهت­ها در کاربرد این‌گونه افعال اشاره نماییم. بدین‌منظور داده­های زبان فارسی را از گفتار روزمره، رسانه­ها و کتب و داده­های زبان­های دیگر را از کتب دستور و منابع اینترنتی جمع­آوری نموده و در چارچوب رده­شناسی مورد تحلیل قرار داده‌ایم. مطالعه زبان‌های مختلف نشان می­دهد که کاربرد هریک از این افعال کمکی امری تصادفی نبوده، بلکه دارای مراحل تکامل تاریخی و دستوری متفاوت بوده است. زبان فارسی به‌طور کلی گرایش به کاربرد فعل «بودن» برای نمود کامل و فعل «داشتن» برای استمرار دارد و از لحاظ کاربرد فعل کمکی در نمود کامل شباهت بیشتری به زبان­های ژرمنی دارد. از سوی دیگر زبان فارسی تمایل به استفاده از افعالی برای زمان آینده دارد که مفهوم خواستن و اراده را در‌بر‌دارند. نهایتاً در این نوشتار با مقایسه بین­زبانی افعال کمکی بر‌اساس بسامد کاربرد آن­ها، سلسله‌مراتب نشانداری آن­ها را در هر مورد معرفی نموده و وضعیت زبان فارسی را نسبت به این سلسله‌مراتب‌ها مشخص می‌نماییم.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Typological Analysis of Persian Auxiliaries
چکیده انگلیسی مقاله   The present study investigates the auxiliary selection in the languages which use this way to encode perfect and progressive aspect, future tense and passive. In other words, it investigates how Persian makes use of the universal auxiliary categories, be and have, and then it attempts to find out the similarities and differences between this language and others with regard to the selection of these verbs. In the next step the gathered data is analyzed within the framework of croft (2003). The study of various languages showed that the selection of each of auxiliary verbs is not an accidental matter but represents different grammatical and historical development. It is concluded that Persian tends to select the verb be for the perfective aspect and in this way it is more similar to Germanic languages rather than Romance ones. With regard to progressive aspect this language uses the verb have and used to select the verb be before with respect to passive voice although it now uses another auxiliary verb as the production of language invention. For future tense the concept of volition remains in its auxiliary verb. Thus some Persain language usages of the auxiliary verbs follow the universal markedness hierarchy while others are restricted to a few number of world's languages.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله والی رضایی | Vali Rezai
Associate Professor of Linguistics, University of Isfahan, Isfahan, Iran
دانشیار زبان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

مژگان نیسانی | Mozhgan naisani
Ph.D. candidate in General Linguistics, Isfahan University, Isfahan, Iran
دانشجوی دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

نشانی اینترنتی http://journals.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A-14-1000-7058&slc_lang=fa&sid=14
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/755/article-755-595364.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات