مهندسی عمران مدرس، جلد ۵، شماره ۱، صفحات ۰-۰

عنوان فارسی تأثیر سختی میله‌های داول در عملکرد درز روسازیهای بتنی
چکیده فارسی مقاله در روسازیهای بتنی، به‌منظور انتقال بار و جلوگیری از پلکانی شدن درز، به میله داول نیاز است. معمولترین داولهای مورد استفاده برای این منظور، داول فولادی بـا پوشش اپوکسی با قطر بین 25 تا 38 میلیمتر به‌منظور دوام در برابر خوردگی است. لیکن خوردگی این نوع داول در طول عمر روسازی، باعث شکست بتن در اطراف داول و در نتیجه شل شدن داول خواهد شد. در این مقاله استفاده از میله‌های پلیمری (GFRP)1 به‌عنوان ابزار انتقال نـیرو و جایگزینی برای داولهای فولادی بررسی و مطالعه آزمایشگاهی شده است. نتایج به‌دست آمده نشانگر ضعف نیروی چسبندگی داولهای GFRP در مقایسه با داولهای فولادی با بتن در ابتدای بارگذاری است. اما نتایج نشان می‌دهد که پس از زایل شدن چسبندگی، نرخ کاهش نیروی چسبندگی و افزایش تغییر مکان در میلگردهای فولادی به‌مراتب بیش از GFRP است. از طرف دیگر به‌دلیل یکسان بودن ضریب الاسـتیسیته GFRP و بتن، تنش جزیی در سطح مشترک این دو نوع مصالح ایجاد می‌شود. در نتیجه به‌دلیل عدم وقوع پدیده خستگی، ترکهای ناشی از خستگی نیز به‌وقوع نخواهد پیوست.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله

عنوان انگلیسی -
چکیده انگلیسی مقاله -
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله -

نویسندگان مقاله ابوالفضل حسنی |
دانشگاه تربیت مدرس
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تربیت مدرس (Tarbiat modares university)


نشانی اینترنتی http://mcej.modares.ac.ir/article_1721_4e0d25bd5bba22947b38c5c93141a223.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1242/article-1242-358041.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات