این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فلسفه و کلام اسلامی، جلد ۵۸، شماره ۱، صفحات ۲۶۵-۲۸۶
عنوان فارسی شأن هستی‌شناختی امور اعتباری‌ تقریری هستی‌شناختی از نظریۀ اعتباریات
چکیده فارسی مقاله نظریۀ اعتباریات معمولا دیدگاهی معرفت‌شناختی جهت توضیح مفاد مفاهیم و گزاره‌های انشائی و اخلاقی دانسته شده است. بر اساسِ این نظریه، ادراکات اعتباری مطابَق ندارند؛ بلکه تنها بر حقایق تکیه دارند. با توجه به این ادعا، این پرسش قابل طرح است که این حقایق چیستند؟ پاسخ به این پرسش نیازمند نگاه و تقریری هستی‌شناختی از این نظریه است. اعتبار بنابر تعریف «اطلاق حد شیء بر شیء دیگر» است. در تقریر هستی‌شناختی، موجودات به موجود حقیقی و موجود اعتباری تفسیم می‌شوند. برای تحلیل این تقسیم، شش رکن برای اعتبار به عنوان یک فعل بازشناسی می‌گردد و نشان داده می‌شود که حقایقی که علامه طباطبایی به عنوان «منشأ حقیقی اعتبار» از آنها یاد می‌کنند از سه سنخ هستند: (1) حقیقتی که «مبدأ اعتبار» است و حدّ آن شیء اخذ و بر شیء دیگر بار می‌شود، (2) شیئی که خود به عنوان اولی دارای حدی است؛ امّا به عنوان «محل اعتبار» حدّ شیء دیگری را قبول می‌کند و (3) تناسب و اشتراکی میان مبدأ و محل اعتبار که اطلاق حد اولی بر دیگری را مجازاً موجه می‌سازد و «وجه اعتبار» است. بر اساس این تحلیل «موجود اعتباری» به عنوان محصول اعتبار، واقعیت مرکبی از وجود و حدّی است که به اعتبار بر آن شیء بار شده است، در این مقاله با اخذ تفسیر ماهیت به عنوان «حدّ وجود» که در ذهن محقق می‌شود، تفسیری سازگار از واقع‌گرایی معرفتی و اخلاقی ارائه می‌گردد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله نظریۀ اعتباریات،واقعیت اعتباری،وجود و ماهیت،هستی‌شناسی،
عنوان انگلیسی The Ontological Status of Conventional Affairs An Ontological Formulation of the Theory of Conventional Entities
چکیده انگلیسی مقاله The theory of iʿtibārīyāt (conventional entities) has generally been regarded as an epistemological perspective aimed at explaining the content of performative and moral concepts and propositions, which argues that conventional cognitions lack referents. One of the foundational principles of this theory is that “conventional entities are grounded in realities.” This raises the question: What are these realities? Addressing this question requires an ontological perspective and formulation of the theory. According to the definition, convention (iʿtibār) consists in “ascribing the limit of one thing to another.” In an ontological account, existents are divided into real existents and conventional existents. To analyze this division, six elements are identified as essential to convention (iʿtibār), understood as an act. It is demonstrated that the realities referred to by ʿAllāmah Ṭabāṭabāʾī as the “real basis of convention” fall into three categories: (1) a reality that serves as the “origin of convention,” whose limit is ascribed to another thing; (2) an entity that, while having its own limit, serves as the “subject of convention” and receives the attributed limit; and (3) the resemblance or relation between the origin and the subject of convention that justifies the attribution of the original limit to the other, namely the “aspect of convention.” According to this analysis, the “conventional existent,” as the product of convention (iʿtibār), is a composite reality consisting of existence and a limit attributed by convention. In this article, by adopting the interpretation of quiddity (māhiyyah) as the “limit of existence” realized in the mind of the investigator, a coherent account of epistemological and ethical realism is presented.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله نظریۀ اعتباریات,واقعیت اعتباری,وجود و ماهیت,هستی‌شناسی
نویسندگان مقاله مهدی عاشوری |
استادیار، گروه آموزش علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران

نشانی اینترنتی https://jitp.ut.ac.ir/article_103224_90f26d0ca0fd3abc04b8afab30813891.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات