این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و اصول، جلد ۵۷، شماره ۲، صفحات ۳۵-۵۹
عنوان فارسی ماهیت و آثار درج شرط بیفایده در قراردادها
چکیده فارسی مقاله شرط بی‌فایده ازجمله شروط باطل و غیرمبطل عقد است که در بند 2 مادۀ 232 قانون مدنی بدان اشاره شده است؛ اما در قانون، ملاک بی‌فایده‌دانستن شرط، تعریف، مصادیق، مبانی و ضمانت‌اجرای درج آن در قرارداد به‌طور صریح مشخص نشده است. ازآنجایی‌که میان صاحب‌نظران علم حقوق در رابطه با ایجاد یا عدم‌ایجاد حق فسخ در فرض درج شرط بی‌فایده اختلاف است، بررسی این موضوع بسیار حائز اهمیت است؛ چراکه اگر برای مشروط‌له حق فسخ وجود داشته باشد وی حق انحلال عقد اصلی را خواهد داشت. در این پژوهش با استفاده از شیوۀ توصیفی‌تحلیلی و بهره‌گیری از نظریات حقوق‌دانان و فقهای امامیه مشخص می‌شود که شرط بی‌فایده، شرطی است که نه باعث سود و نه علت دفع ضرر بالقوه برای مشروط‌له یا ثالث باشد و منظور از نفع، لزوماً سود مالی نیست؛ بلکه معنوی‌بودن نفع نیز آن را از شمار شروط بی‌فایده خارج می‌کند. در شناسایی این شرط باید از معیار نوعی-شخصی استفاده کرد و ضمانت‌اجرای درج شرط بی‌فایده این است که اگر از ابتدا بی‌فایده باشد، حق فسخ ایجاد نمی‌شود و اگر از میانۀ راه اجرای آن بی‌فایده شود و در ارزش اقتصادی قرارداد اثرگذار باشد، سبب ایجاد حق فسخ است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله شرط بیفایده،معیار نوعی-شخصی،ضمانتاجرا،حق فسخ،
عنوان انگلیسی The Nature and Impacts of Inserting Ineffective Conditions in Contracts
چکیده انگلیسی مقاله An ineffective condition is among the invalid conditions that do not nullify the contract, as mentioned in Paragraph 2 of Article 232 of the Civil Code. However, the law does not explicitly specify the criteria for considering a condition as ineffective, or its definition, examples, foundations, and enforcement in contracts. Given the disagreement among legal scholars whether or not a right of termination is established in the case of inserting an ineffective condition, analyzing this issue is of high importance. This is because if such a right exists, the promisee would have the right to annul the original contract. The present study, conducted through a descriptive-analytical method and based on the perspectives of Imāmī jurists and legal experts, concludes that an ineffective condition is one that neither brings profit nor serves to avert potential harm to the promisee or a third party. Also, the concept of benefit is not limited to financial gain, but also includes spiritual benefits and such benefits can remove a condition from being considered ineffective. In recognizing this type of condition, a combined objective-subjective criterion must be employed, and the condition enforcement includes that if it is ineffective from the outset, no right of termination is granted. Hower, if it becomes ineffective during the action and affects the economic value of the contract, a right of termination is established.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله شرط بیفایده,معیار نوعی-شخصی,ضمانتاجرا,حق فسخ
نویسندگان مقاله امیرمحمود امینی |
دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکدۀ حقوق، دانشگاه تهران (دانشکدگان فارابی)، تهران، ایران

رحیم پیلوار |
استادیار گروه حقوق خصوصی، دانشکدۀ حقوق، دانشگاه تهران (دانشکدگان فارابی)، تهران، ایران

احمد صابری مجد |
دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکدۀ الهیات، دانشگاه تهران (دانشکدگان فارابی)، تهران، ایران

نشانی اینترنتی https://jfiqh.um.ac.ir/article_45026_4331fccacd52ec42cf5f7685e40072d2.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات