این پژوهش با هدف رتبه‌بندی عوامل غیرشکننده مؤثر بر بحران‌های ارزی در ایران، متغیرهای تأثیرگذار را با استفاده از روش‌های میانگین‌گیری بیزینی و داده‌های فصلی سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۰ مورد بررسی و تحلیل قرار داده است. در تحلیل بیزینی، برخلاف روش‌های کلاسیک، عدم قطعیت و اطلاعات پیشین در انتخاب مدل‌ها و پارامترها لحاظ شده و امکان ارزیابی دقیق‌تری از اهمیت و تأثیر هر متغیر در بحران‌های ارزی را فراهم می‌کند. نتایج نشان داد که از میان تمام متغیرهای موثر احصا شده، نه متغیر کلیدی، از جمله نسبت صادرات به تولید، شکاف نرخ ارز از نرخ تعادلی، تورم و شاخص نااطمینانی، نقش مهمی در نوسانات نرخ ارز دارند. همچنین، رشد نامتعادل نقدینگی و افزایش تورم، فشار بر نرخ ارز را تشدید می‌کند. این پژوهش علاوه بر شناسایی عوامل کلیدی بحران‌های ارزی، بر ضرورت اصلاح سیاست‌های اقتصادی تأکید دارد. نتایج حاصل از مدل بیزینی نشان می‌دهند که متغیرهایی که اثر خود را در حضور سایر عوامل حفظ می‌کنند، به‌عنوان «غیرشکننده» شناخته می‌شوند و باید در سیاست‌گذاری‌های اقتصادی مورد توجه قرار گیرند.