|
|
مطالعات عرفانی، جلد ۲۰، شماره ۱، صفحات ۱۲۱-۱۵۲
|
|
|
| عنوان فارسی |
زمان روایی در داستان دژ هوش‌ربا بر اساس نظریه ژرار ژنت |
|
| چکیده فارسی مقاله |
در این مقاله، زمان روایی در داستان «دژ هوش‌ربا» اثر مولانا جلال‌الدین از دیدگاه ساختاری و روایی بررسی می‌شود. زمان در این اثر از یک سو به‌عنوان جزئی بنیادین و ازسوی دیگر، به‌عنوان ابزاری اکتسابی است که راوی برای شکل‌دهی به روایت از آن استفاده می‌کند. هدف این پژوهش تحلیل زمان روایی در روایت مذکور و ارتباط آن با جنبه‌های داستانی، فلسفی و اخلاقی است. بررسی زمان روایی در این داستان به درک بهتر نحوۀ روایت‌پردازی مولانا توسط مخاطب کمک کرده و ارتباطی میان‌رشته‌ای در حوزه‌های ادبی و هنری برقرار می‌سازد که تأثیرات قابل توجهی برای مخاطب دارد. این پژوهش با استفاده از نظریۀ ژرار ژنت درزمینۀ زمان روایی و با رویکرد کیفی و توضیحی انجام شده و در برخی موارد روش کمی نیز به کار گرفته شده است. از مهم‌ترین یافته‌های این پژوهش، فراوانی آشفتگی زمان در داستان، تغییرات پیوسته در مدت و سرعت روایت، افزایش شتاب منفی در مقابل شتاب مثبت، و کاربرد بسامد مکرر و بازگو در فرایند روایتگری است. مولانا با استفاده از الگوهای زمانی نظیر تکرار و عدم ترتیب خطی رویدادها، تداوم زمان و دیگر الگوها، مسئولیت خود را در هدایت مخاطب به معارف دینی و عرفانی به عهده دارد. در طول داستان، مولانا با کشش زمان و دیالوگ‌های عرفانی میان شخصیت‌ها، و با ایجاد جذابیت و معناآفرینی رویدادها در طول زمان، داستان را به ابزاری برای آموزش مفاهیم تعلیمی و تربیتی و بستری برای تفکر تبدیل کرده است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
روایت‌شناسی،ژرار ژنت،زمان،مولوی،مثنوی مولوی،دژ هوش‌ربا، |
|
| عنوان انگلیسی |
Narrative time in the story of Dej Hoshraba based on the theory of Gérard Genet |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
In this article, narrative time in the story "Dej Hooshraba" by Maulana Jalaluddin is examined from a structural and narrative perspective. Time in this work is, on the one hand, a fundamental component and, on the other hand, an acquired tool that the narrator uses to shape the narrative. The aim of this research is to analyze narrative time in the aforementioned narrative and its relationship with fictional, philosophical, and moral aspects. Examining narrative time in this story helps the audience better understand how Maulana narrates and establishes an interdisciplinary connection in the literary and artistic fields that has significant effects on the audience. This research was conducted using Gerard Genette's theory on narrative time and with a qualitative and explanatory approach, and in some cases, a quantitative method was also used. Among the most important findings of this research are the frequency of time confusion in the story, continuous changes in the duration and speed of the narrative, increasing negative acceleration versus positive acceleration, and the use of repeated and retelling frequency in the narrative process. By using temporal patterns such as repetition and non-linear order of events, continuity of time, and other patterns, Rumi takes on the responsibility of guiding the audience to religious and mystical knowledge. Throughout the story, Rumi, by stretching time and mystical dialogues between characters, and by creating the attraction and meaning of events over time, has transformed the story into a tool for teaching educational and training concepts and a platform for thinking. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
روایت‌شناسی,ژرار ژنت,زمان,مولوی,مثنوی مولوی,دژ هوش‌ربا |
|
| نویسندگان مقاله |
حسین قربانپورآرانی |
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کاشان
عطیه منتهایی |
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کاشان
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://s-erfani.kashanu.ac.ir/article_114897_331fddca55f5668dda9a07c9a1656e36.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|