زمینه و هدف: والدگری یکی از مفاهیم پر اهمیت حوزه بالینی و خانواده درمانی به شمار میآید. با توجه به مطرح شدن والدگری هلیکوپتری در شیوههای مورد استفاده والدین و جهت بررسی مکانیزم اثر این متغیر بر وضعیت هویت، لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر میانجی خودمختاری در ارتباط بین والدگری هلیکوپتری و سبک هویت یابی بود. مواد و روشها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. تعداد 207 نفر از دانشآموزان متوسطه استان تهران در سال 1402 به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و پرسشنامههای والدگری هلیکوپتری، خودمختاری و وضعیت چهارگانه هویت را تکمیل نمودند. تحلیل یافتهها با استفاده از آزمون همبستگی Pearson و تحلیل مسیر انجام گرفت. یافتهها: ارتباطهای بین والدگری هلیکوپتری و خودمختاری (400/0-=r)، والدگری هلیکوپتری و سبک هویت (کسب شده 346/0-=r، ضبط شده 362/0=r، دیررس 267/0=r) و آشفته 337/0=r) وخود مختاری و سبک هویت (کسب شده 203/0=r، ضبط شده 154/0=r، دیررس 196/0-=r و آشفته 166/0-=r) با سطح معناداری کمتر از 01/0 تأیید شدند. ضریب مسیر غیرمستقیم برای هر چهار سبک هویت معنادار به¬دست آمده (01/0p<) و اثر میانجی تأیید شد. در عین حال ضرایب مسیر مستقیم نیز معنادار به دست آمد (05/0p<). نتیجهگیری: با توجه به یافتههای مطالعه حاضر به نظر میرسد والدگری هلکوپتری با محدود کردن خودمختاری نوجوان میتواند شکلگیری هویت را با مشکل مواجه کند. لذا طراحی مداخلاتی برای افزایش خودمختاری نوجوانان و همین طور بستههای آموزشی برای افزایش آگاهی خانوادهها در زمینه والدگری هلکوپتری پیشنهاد میشود. واژههای کلیدی: خودمختاری، نوجوانان، والدگری هلیکوپتری، هویتیابی