|
|
فصلنامه علمی پژوهشی آیین حکمت، جلد ۱۵، شماره دی۱۴۰۲ مسلسل ۵۸، صفحات ۱۱۶-۱۴۲
|
|
|
| عنوان فارسی |
تنظیر یا استعاره‌های نظری؛ الگوی نوآوری در علم انسانی (با نگاهی به دیدگاه‌های فلسفی گادامر و علامه طباطبایی) |
|
| چکیده فارسی مقاله |
دانشگاه‌ها و حوزه‌‌های علمیه همواره از شعار نوآوری در علوم انسانی استقبال می‌کنند؛ اما با وجود تلاش‌های قابل توجه در این زمینه، در عمل موفقیت چندانی به دست نیامده است. این مقاله در تلاش است با رویکرد فلسفی و روش منطقی- تمثیلی به این سؤال پاسخ دهد که «نوآوری در علوم انسانی چیست و چگونه یک اندیشه جدید متولد می‌شود؟» به نظر می‌رسد میان شاخه‌های سه‌گانه حکمت (نظری، عملی و شعری)، این حکمت شعری (هنر) است که ادعای تولید و نوآوری دارد؛ از‌این‌رو اگر حکمت شعری به خدمت حکمت نظری درآید، می‌تواند قفل‌های خلاقیت در علوم انسانی را باز کند. پیوند این دو ساحت از حکمت در علوم انسانی منجر به «گذر-واژه‌هایی» خواهد شد که آن را «استعاره‌های نظری» نامیده‌ایم. نمونه‌های متعددی از استعاره‌های نظری در فلسفه، عرفان و فقه تا جامعه‌شناسی و روان‌شناسی در این مقاله بحث شده است. در گام دوم، «استعاره نظری» را در دو مسیر متفاوت تبیین نمودیم؛ یکی در رویکرد هرمنوتیک فلسفی گادامر تحت عنوان «امتزاج افق‌ها» و دیگری در فلسفه رئالیستی علامه طباطبایی تحت عنوان «اعتباریات». پس از بررسی دیدگاه‌های این دو اندیشمند، نوآوری در علم انسانی به «تنظیر» (به جای استعاره نظری، امتزاج افق‌ها و اعتباریات) تعریف شد و سه مرحله «نظر، تنظیر و مناظره» به عنوان الگویی برای نوآوری پیشنهاد گردید. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
نوآوری،استعاره،حکمت صناعی،حکمت شعری،مناظره،علوم انسانی اسلامی، |
|
| عنوان انگلیسی |
Likening or Theoretical Metaphors; The Model of Innovation in the Humanities (with a view to the Philosophical Opinions of Gadamer and Allameh Tabatabai) |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Universities and seminaries always welcome the slogan of innovation in humanities; But despite significant efforts in this field, not much success has been achieved in practice. This article, with a philosophical approach and a logical-paradigmatic method, is trying to answer the question: What is innovation in humanities and how is a new thought born? It seems that among the three branches of wisdom (theoretical, practical and poetic), it is poetic wisdom (art) that claims production and innovation. Therefore, if poetic wisdom serves theoretical wisdom, it can open the locks of creativity in humanities. The connection of these two areas of wisdom in the humanities will lead to "pass-words" which we have called "theoretical metaphors". Numerous examples of theoretical metaphors in philosophy, mysticism and jurisprudence to sociology and psychology have been discussed in this article. In the second step, we explained "theoretical metaphor" in two different ways; one is in Gadamer's philosophical hermeneutic approach under the title of "fusion of horizons" and the other in the realist philosophy of Allameh Tabatabai under the title of "i`tibariyat". After examining the views of these two thinkers, innovation in the humanities was defined as "innovation" (instead of metaphorical theory, a fusion of horizons and i`tibariyat) and the three stages of "opinion, innovation and debate" were proposed as a model for innovation. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
نوآوری,استعاره,حکمت صناعی,حکمت شعری,مناظره,علوم انسانی اسلامی |
|
| نویسندگان مقاله |
سید محمد علی غمامی |
گروه مطالعات فرهنگی و ارتباطات دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://pwq.bou.ac.ir/article_76576_d4f9c65217e42df4a61097101d2daf8b.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|