پدیده فساد در نظام اداری؛ کنشی آفتزا برای فروپاشی اخلاق، نابسامانکردن همکنشیها در نهادها و سازمانهای اجتماعی و مانع توسعه است که نیاز به طراحی الگویی برای شناسایی، برنامهریزی، ترمیم و گونه موجه رویارویی با آن است. الگوی نوین مدیریت خطر در ادبیات تخصصی جرمشناسی، برگرفته از مکتب فایدهگرایی با مؤلفه هزینه-فایده امور در پی ارائه برنامه، تبیین راهبردها و تلاش سامانمند و اثربخش در کاهش و کنترل انواع جرم و بزهکاری در زیست اجتماعی است. پژوهه حاضر با شیوه توصیفی و تحلیل دادههای کتابخانهای، بهگونه کیفی در پی پاسخ به پرسش راهبرد جرمشناسی مدیریتی برای مقابله با فساد اداری و تأثیر مدیریت اثربخش خطر بر عملکرد نظام اداری و پدیده فساد است. تنوع روش در مدیریت پروژه برای کاهش سیستماتیک احتمال و تأثیر فساد در نتایج پروژه از یافتههای این پژوهش است. باتوجه به پیچیدگی و چندساحتی بودن پدیده فساد اداری در شکل تکونی و کارکردی که پیامدهای نامطلوب متعددی در زیست اجتماعی ایجاد میکند، الگوی راهبردی مدیریت خطر با کاربست مؤلفههای درپیوست آن و با بهرهمندی از دیدگاههای فرصت جرم، کنترل فرصتها و کمجاذبهنمودن بزه برای مجرمین در مرحله گذار از قوه به فعل را مدیریت و تلاش کرده از وقوع زمینهها و تکون بزههای اجتماعی جلوگیری کند.