یکی از شاخصههای توسعه سیاسی، مشارکت و دخیل نمودن مردم در حکمرانی و کشورداری است. مشارکت مردم در فرایندهای نظارت پارلمانی، منجر به ایجاد فضای مطلوب در ساختار نظارتی و بهبود کارکرد نظارت نهاد قانونگذار خواهد شد. بااینحال، مشارکت شهروندان در نظارت پارلمانی با چالشها و موانعی روبهروست که منجر به توقف پیشبرد اهداف مشارکت مردمی در نظارت پارلمانی خواهد شد. این مقاله با استفاده از روش تحلیل محتوا، به دنبال ارائه دستهبندی جامعی از مؤلفههای مرتبط با موانع مشارکت شهروندان در نظارت پارلمانی است. سؤال اصلی پژوهش حاضر این است که موانع مشارکت شهروندان در نظارت پارلمانی چیست؟ با تحلیل یافتههای نتایج بهدستآمده، یازده مانع اساسی شناسایی شد و در سه دسته: فرهنگی و آموزشی، سیاسی و سازمانی و حقوقی و قانونی قرار گرفت. در بُعد سیاسی - سازمانی، پارلمان بسته با دسترسی محدود به اطلاعات، نبود زیرساختهای الکترونیک، تمرکز قدرت، مقاومت نمایندگان در کاهش اختیارات، سیاستزدگی فرایندها و کمبود منابع دانشی به عنوان چالشهای کلیدی مطرح شدند. در حوزه فرهنگی-آموزشی، فقدان فرهنگ مشارکت، محرمانگی اطلاعات دولتی و ناآگاهی از مزایای شفافیت، نقش بازدارنده داشتند. از منظر حقوقی - قانونی نیز نبود سازوکارهای شفاف، ابهام در جایگاه حقوقی نظارت مردمی و غفلت از تکلیف مشارکت براساس آموزههای اسلامی، مشکلات اساسی بودند. این موانع موجب کاهش پاسخگویی، گسترش فساد، محدودیت جامعه مدنی و اختلال در تحقق حکمرانی شفاف و مردمسالاری دینی میشوند. جمعسپاری نظارت پارلمانی با استفاده از ظرفیت فناوری اطلاعات، تشکیل گروههای محلی شهروندان برای بررسی موضوعات خاص و تقویت امبودزمان در پارلمان از مهمترین راهکارهای ارائه شده در مقاله برای رفع موانع نظارت پارلمانی شهروندی است.