حقوقِ اداری، دانشی مدرن و برخاسته از تفکری نوین نسبت به جهان و انسان است. علاوه‌براین، حقوق اداری، حقوقی مضاف و تنظیم‌گر نظام اداری است. نظام اداری نیز به‌تبعِ پدیدارهای دیگر جهان، تحتِ تاثیرِ واقعۀ مدرن، بسیار تحول یافت و شکل و شمایلِ جدیدی به خود گرفت. ادارۀ مدرن، برمبنای اصول و شیوه‌های خاصی، نظامِ اجتماعی را مدیریت می‌کند. این اصول و شیوه‌ها در حقوق قابل ردیابی نیست؛ بلکه جلوه‌گاهِ نگاه و نگرشِ جدیدی به نظمِ اجتماعی است که اقتضائاتِ خاصی را با خود به‌دنبال داشته و حقوق و اداره را وادار به تغییر نموده است. آن نگرش را در جامعه‌شناسیِ حقوقِ ماکس وبر، عقلانیتِ صوری نام داده‌اند. عقلانیتِ صوری، نحوۀ ظهورِ نوین عقل است که جهان مدرن را دگرگون ساخته و نظامِ اجتماعی آن را به‌گونه‌ای سامان داده است که می‌بایست اداره‌ا‌ی مبتنی بر روشِ بوروکراتیک بر آن حکمفرما گردد و دانشِ حقوقی خاصی، این اداره را تنظیم و تنسیق نماید. بدین‌ترتیب، حقوقِ اداری، تحتِ تاثیرِ عقلانیتِ صوری، دلالت بر نوعِ خاصی از نظمِ اجتماعی دارد و تنها متکی به اصولِ حقوقی خویش نیست؛ بنابراین، فهم حقوق اداری، مستلزم درک جایگاه عقلانیت صوری در جهان مدرن و اقتضائاتِ آن برای حقوق اداری است. این‌گونه می‌توان متوجه شد که حقوق اداری، چگونه نظام اجتماعی را تنظیم می‌کند؟