|
|
نامه معماری و شهرسازی، جلد ۱۷، شماره ۴۶، صفحات ۷۲-۹۶
|
|
|
| عنوان فارسی |
مهارت‌های شناختی معماران در خلق روایت‌های مشارکتی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
پیچیدگی‌های فرایند مشارکتی باعث می‌شود که طراح برای حضور در این فرایند نیازمند کسب توانایی‌های ویژه‌ای باشد. بخشی از این توانایی‌ها مربوط به مهارت‌های بینشی نزد معماران است. جهت درک مهارت‌های بینشی می‌توان پژوهش‌های مربوط به معماری مشارکتی را مطالعه و اصلی‌ترین مفاهیم حوزه را تجزیه، تحلیل و ترکیب کرد. بر این اساس پژوهش حاضر، سه هدف را دنبال می‌کند: الف) شناسایی و دسته‌بندی پژوهش‌های مربوط به مهارت‌های شناختی یک معمار در فرایند مشارکتی. ب) ارائه تعریف معماری مشارکتی معطوف به مهارت‌های شناختی مورد نیاز معماران. ج) مهارت‌های شناختی مورد نیاز برای معماران در فرایند مشارکت. در نتیجه این پژوهش مطالعه‌ای مروری است که براساس روش سنتزپژوهی کیفی و کدگذاری مضامین محتوایی حاصل شده است. همچنین با استفاده از نرم‌افزار VOS VIEWER شبکه کلیدواژه‌ها استخراج و براساس تحلیل آن‌ها الزامات شناختی بیان شده‌اند. نتایج نشان می‌دهد که دو گروه کلی مشارکت با معماران و مردم و شش زیرگروه قابل تفکیک هستند. براساس تعریف ارائه شده، مشارکت گفت‌وگویی روایی و مرکزگریزِ میان‌شهروندی برای خلق داستان‌های جدید است. همچنین معمار مشارکتی باید دارای توانایی ساخت و بازخوانی داستان‌هایی درزمینۀ مفاهیم شهر، مسکن، دموکراسی، ادراک و فقر باشد که بر رویکردهای انتقادی و مرکزگریز تمرکز داشته باشند. او باید نسبت به ورود به فرایندی تفسیری و چندسویه آگاه بوده و قادر به شناخت اجزای روایت و تفسیر آن باشد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
طراحی مشارکتی،مهارت‌های شناختی،روایت سازی،مرکزگریزی،شبکه مفهومی، |
|
| عنوان انگلیسی |
Cognitive skills of architects in crafting participatory narratives |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
The complexities inherent in the participatory design process necessitate that designers acquire a diverse range of specialized skills to engage effectively and meaningfully with their peers. These essential skills encompass not only visionary capabilities that enable designers to conceptualize innovative solutions but also a nuanced and comprehensive understanding of various architectural issues and challenges that may arise during collaboration. To gain deeper insights into these vital skills, it is imperative to explore and critically analyze existing research on participatory architecture. This exploration will involve synthesizing the main concepts, theories, and findings presented in the literature, thereby providing a clearer understanding of the competencies required for successful collaboration in architectural design. By delving into these scholarly works, designers can better equip themselves with the knowledge and skills necessary to navigate the complexities of participatory environments, ultimately enhancing their effectiveness and contributions to collective projects. This study aims to identify and categorize existing research focused on the cognitive skills required by architects in participatory contexts, define participatory architecture as it pertains to these cognitive skills, and outline the specific cognitive skills necessary for architects involved in participatory processes. Employing a qualitative review methodology, relevant studies were collected and categorized, followed by thematic analysis and coding. A keyword network was generated using VOS VIEWER software to illustrate the connections among various concepts, leading to the articulation of the cognitive requirements for architects in participatory settings. The findings reveal two primary categories of participation: engagement with fellow architects and interaction with the community, comprising six subgroups. Participatory architecture is defined as a narrative-driven dialogue among citizens aimed at generating new stories. Conceptual network analysis indicates that architects must possess a diverse array of cognitive characteristics to engage effectively in participatory processes. These characteristics include the ability to discover, interpret, and apply narrative and emotional dimensions related to key concepts such as the city, home, democracy, perception, and poverty. Architects should view the city as a complex web of cultural narratives and utilize the concept of "land" to connect with the historical and cultural roots of its inhabitants. Regarding the notion of home, architects must be sensitive to gender issues and the meanings of residential spaces while interpreting the physical impacts of residents and understanding the significance of place in informal settlements. In terms of democracy and rights, participatory architects should maintain a strong commitment to citizenship rights and equality, enabling them to resolve intergenerational conflicts and adapt to changing conditions. They must also facilitate dialogues that may be culturally or socially conflicting and decentralize established concepts. In the realm of perception, architects should grasp narratives and intertextual concepts within social contexts, connecting with the hidden layers of the social psyche while appreciating the importance of open structures and the notion of incompleteness in social arts. Finally, concerning poverty and deprivation, architects should engage in dialogues with marginalized communities and connect with narratives related to disability and the emotional needs of neglected users. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
طراحی مشارکتی,مهارت‌های شناختی,روایت سازی,مرکزگریزی,شبکه مفهومی |
|
| نویسندگان مقاله |
احمد مرتضوی |
پژوهشگر دکتری معماری، دانشکده معماری، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
حمید رضا انصاری |
استادیار گروه معماری، دانشکده معماری، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
لیلا علی پور |
استادیار گروه معماری، دانشکده معماری، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://aup.journal.art.ac.ir/article_1392_59ba933a9ae068660d7dda30291b086d.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|