سیاست، جلد ۴۷، شماره ۱، صفحات ۲۰۱-۲۲۰
عنوان فارسی سنت واقع‌گرایی در ایران
چکیده فارسی مقاله یکی از پایه­های تدوین نظریه­های بومی روابط بین­الملل، توجه به سنت­های فکری و عملی در طول تاریخ روابط خارجی یک کشور است. البته ایرانیان در طول تاریخ چه در سطح نخبگان سیاسی و چه در سطح نخبگان علمی و فرهنگی تصور و فهم ثابتی از سیاست جهانی نداشته‌اند و برداشت‌هایشاندر نتیجه شرایط خاص تاریخی چه در داخل و چه سطح منطقه‌ای و بین‌المللی دچار تحول شده است. استدلال اصلی این مقاله آن است که می‌توان تداوم عنصری واقع‌گرایانه را در بسیاری از این تصورات و برداشت‌های متفاوت دید. کاوش در این فهم‌ها و ضعف‌ها و قوت‌های آنها می‌تواند راه را برای تولید نوعی نظریۀ «واقع‌گرایانۀ ایرانی» در مورد روابط بین‌الملل با اتکا بر فرهنگ ایرانی و تجارب تاریخی هموار کرده و به فهم رفتار سیاست خارجی ایران در دوره­های مختلف کمک کند. این پژوهش در تلاش برای روشن ساختن خصوصیات سنت واقع‌گرایی در ایران نشان می‌دهد کهچهار تقریر اصلی از «واقع‌گرایی ایرانی» را می‌توان تشخیص داد که عبارت‌اند از: منطقه‌ای، انقیادی یا تسلیم‌طلبانه، عمل‌گرایانه و انتقادی/مواجهه‌جویانه. این تقریرات بیشتر براساس نگاه سیاستمداران و دولتمردان و تا حدی براساس عملکرد سیاست خارجی ایران استخراج شده­اند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی REALIST TRADITION IN IRAN
چکیده انگلیسی مقاله One of the bases for development of an Iranian theory of international relations is the intellectual and practical traditions found in the course of Iran's history. The ways in which Iranians have perceived and understood world politics, however, have not been monolithic and have changed in the course of time due to particular historical circumstances inside Iran at the regional and international levels. Yet, this article argues that one may see the persistence of some 'realist' elements in many of these various perceptions. Exploring into these understandings may pave the way for the generation of 'Iranian Realism' as an endogenous Iranian theory of international relations based on Iranian culture and historical experiences. It may also shed light on Iran's foreign policy behavior in different periods. The article shows that four main types of Iranian 'realism' can be recognized on the basis of Iranian politicians' attitude and their practice in foreign affairs. They include regional, submissive, pragmatic, and critical/confrontationist realisms.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله حمیرا مشیرزاده |
دانشیار گروه روابط بین الملل دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تهران (Tehran university)

نشانی اینترنتی http://jpq.ut.ac.ir/article_60781_45200aea92ef6164611de620301c8c54.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/916/article-916-340143.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات