این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و اصول، جلد ۵۶، شماره ۱، صفحات ۱۸۷-۲۱۲
عنوان فارسی واکاوی حکم فقهی تحمل و ادای گواهی در جرایم حق‌الله محض
چکیده فارسی مقاله جستار حاضر در پی دستیابی به پاسخ روشن و مستدل فقهی به این پرسشهاست که چه تکلیفی برعهدهٔ کسی است که از وقوع جرمی از جرایم حق‌اللهیِ محض، چون جرایم منافی عفت و شربِ خمر باخبر می‌شود؟ آیا باید به‌سمت مشاهدۀ واقعه برود و جزئیات حادثه را مضبوط سازد، یا لازم است چشم‌پوشی کند و وقوعِ جرم را نادیده گیرد؟  نیز چنانچه به هر دلیل، چنین جرمی را مشاهده کرد، آیا باید در پی اثبات جرم برای مراجع قانونی برآید یا واجب است سکوت کند یا اینکه مخیر است؟ با تحلیل آیات و روایات مرتبط به مسئله و آرای فقها و نقد نظریه‌های محتمل، این نتیجه به دست آمد که در جرایمی که با حق اشخاص مربوط است به‌حکم عمومات و اطلاقات، تحمل و ادای شهادت واجب است، اما مواردی که حق‌الله محض نامیده می‌شود، تحمل شهادت نه تنها واجب نیست، بلکه مذموم است و ادای شهادت نیز چه‌بسا غیراخلاقی و برخلافِ آموزه‌های شریعت است؛ چراکه براساس آیات و روایات، بی‌آبروکردن افراد و تجسس که لازمهٔ چنین مواردی است، ممنوع و پوشاندن گناه، واجب شمرده شده است؛ افزون بر اینکه، ادای شهادت که سبب قراردادن خود در معرض تعزیر و یا مجازات قذف است، به‌حکم عقل و شرع، منهی و مذموم است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تحمل شهادت، ادای شهادت، جرایم حق‌اللهی، جرایم حق الناسی،
عنوان انگلیسی Exploring the Jurisprudential Ruling of Tolerance of Testimony in Case of Crimes Purely Against God’s Rights (Ḥaqq Allāh)
چکیده انگلیسی مقاله The present study aims at providing a clear and reasonable jurisprudential answer to the following questions: What is the responsibility of someone who is informed of the commission of a crime purely against God’s rights, such as crimes of breaching chastity or alcohol consumption? Should the person witness the incident and record its details, or should they neglect the commission of crime? Also, if they encounter such a crime for any reason, should they pursue the issue to prove the crime to legal authorities, is it obligatory to remain silent, or is it optional? Through an analysis of relevant verses (āyahs) and accounts related to the issue and by consulting the opinions of jurisconsults and analyzing probable theories, it is revealed that bearing witness to the crime and testifying is obligatory upon generalities (ʿumūmāt) and applications (ʾiṭlāqāt) in case of crimes related to the rights of individuals. However, in cases referred to as crimes purely against God’s rights (Ḥaqq Allāh-i maḥdh), bearing witness to the crime is not only non-mandatory, but also reprehensible. In such cases, bearing witness is unethical and against the teachings of Sharīʿa, because based on āyahs and accounts, violating a person’s privacy and spying (which is necessary in such cases) are prohibited, and hiding the sin is obligatory. Additionally, bearing witness which can expose oneself to punishment (Taʿzīr) or the penalty of false accusation (qazf) are both reprehensible and condemned on a logical and jurisprudential basis.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله تحمل شهادت, ادای شهادت, جرایم حق‌اللهی, جرایم حق الناسی
نویسندگان مقاله محمدعلی محب الرحمان |
استادیار گروه فقه و حقوق، دانشکده الهیات، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران

علی مظهر قراملکی |
استاد دانشگاه تهران

محمدمهدی محب الرحمان |
استادیار گروه مسائل فقهی و حقوقی، پژوهشکده فقه و حقوق، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، ایران

نشانی اینترنتی https://jfiqh.um.ac.ir/article_44958_31cc6bac8b61cc23b377cd333bff5c49.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات