این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
جراحی استخوان و مفاصل ایران، جلد ۱۹، شماره ۴، صفحات ۱۵۲-۱۵۶
عنوان فارسی نتایج درمان شکستگی سوپراکندیلار هومروس تیپ II در کودکان: گچ‌گیری در مقابل پین‌گذاری
چکیده فارسی مقاله هدف: رویکرد جراحان ارتوپدی برای پین‌گذاری شکستگی‌های سوپراکوندیلار تیپ II با روش بسته، رو به افزایش است. در این مطالعه، نتیجه درمان جااندازی بسته و گچ‌گیری در مقایسه با پین‌گذاری بررسی می‌شود.روش: در یک مطالعه مقطعی گذشته‌نگر، 39 کودک 3 تا 11 ساله مبتلا به شکستگی سوپراکوندیلار تیپ II گارتلند که تحت درمان با جااندازی بسته و پین‌گذاری و جااندازی بسته و گچ‌گیری قرار گرفته بودند، به روش نمونه‌گیری غیرتصادفی آسان با استفاده از اطلاعات دموگرافیک و اندازه‌گیری زاویه باومن، در مدت بستری در بیمارستان و 4 هفته پیگیری، مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته‌ها: با استفاده از آزمون t نمونه مستقل، بین زمان بستری در بیمارستان و نوع درمان تفاوت معنی‌داری وجود داشت و در گروهی که تحت درمان با جااندازی بسته و گچ‌گیری قرار گرفته بودند، به‌طور معنی‌داری کمتر بود [میانگین انحراف معیار: 6/42 ± 37/42 و 005%>p] بین اندازه‌های زاویه باومن در دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: نتیجه دو نوع درمان تفاوت معنی‌داری نداشت، اقامت در بیمارستان به طور قابل توجهی کمتر بود و نتایج رادیوگرافی مشابه پس از چهار هفته پی‌گیری مشاهده شد. 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله شکستگی استخوان بازو، فیکساسیون داخلی شکستگی، جااندازی شکستگی بسته، نتیجه درمان،
عنوان انگلیسی Treatment Outcomes of Paediatric Supracondylar Type II Humerus Fracture: Plaster Cast versus Pinning
چکیده انگلیسی مقاله Background: There is increasing trend of orthopaedic surgeons for closed pinning of type II supracondylar fractures. In this study, the result of treatment of closed reduction and casting in comparison with pinning is evaluated.Method: In a retrospective cross-sectional study, 39 children aged 3-11 years with Gartland type II supracondylar fracture who were treated with closed reduction and pinning were compared with closed reduction and casting by using demographic information and measurement of Baumann’s angle, and in hospital stay, by easy non-random sampling method and in 4 weeks follow-up.Result: By using the independent sample T-Test, there was a significant difference between the time duration of hospital stay and type of treatment and it was significantly lower in the group who had undergone treatment with closed reduction and casting [p value < 0.005, Mean, SD: 37.43 +- 6.42]. There was no significant difference between the Baumann’s Angle in the two groups.Conclusion: No significant difference in the radiographic outcome of the two types of treatment was observed after four weeks of follow-up.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله شکستگی استخوان بازو, فیکساسیون داخلی شکستگی, جااندازی شکستگی بسته, نتیجه درمان
نویسندگان مقاله حسین اکبری اقدم |
بخش جراحی ارتوپدی، دانشکده پزشکی، دانشگاه پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.

محمدرضا غلامرضایی |
دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.

پریا روحی |
پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.

امیرحسین فرخ زاد |
بخش جراحی ارتوپدی، دانشکده پزشکی، دانشگاه پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.

نشانی اینترنتی https://www.ijos.ir/article_144082_6bc49832a5c8666f79a81fa23283ac48.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات