این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و اصول، جلد ۴۴، شماره ۳، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی معنا شناسی تنقیح مناط مقارنه با مفاهیم مشابه و روش شناسی آن
چکیده فارسی مقاله تنقیح مناط یکی از قوانین و قواعد اصول فقه است که برای فرایند استنباط و به منظور دست‌یابی به مناط به کار می‌رود و به طور کلی، گونه‌ای از تعمیم احکامی است که برای وقایع و موارد خاص صادر شده است و با این روش، خصوصیاتی از آن واقعه یا فرد خاص شناسایی می‌شود که در حکم تأثیر گذار نیست؛ آن گاه، این خصوصیات، کنار زده می‌شود و حکم به همه‌ی موارد مشابه، تسری پیدا می‌کند و چنانچه به صورت قطعی باشد، حجت و معتبر است. تنقیح مناط، از مباحث الفاظ است و استناد به آن، همسان با استناد به عام یا مطلق است. دست‌یابی به مناط، از طریق شَمّ فقاهت و گستره‌ی فکری فقیه، تناسب حکم و موضوع و نیز فهم دقیق عرفی، امکان پذیر است. جریان تنقیح مناط در فروعات فقهی‌ای بیشتر به چشم می‌خورد که جنبه‌ی اجتماعی دارند و تنظیم کننده‌ی روابط صحیح و عادلانه‌ی میان افراد جامعه می‌باشند و در نصوص، از سابقه‌ی کمتری برخوردار می‌باشند. چنانچه در شریعت، به وصف موثر تصریح شده باشد و به الغای اوصاف و ملازمات، نیازی نباشد، به آن، تحقیق مناط گویند که از اعتبار شرعی برخوردار است، ولی اگر استنباط، بر روش قطعی مبتنی نباشد و دست‌یابی به مناط، بدون توجه به نص صورت گیرد، از آن به تخریج مناط تعبیر می‌شود که از دیدگاه امامیه، معتبر نیست.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله مناط، علت، قیاس، تعمیم احکام، تنقیح مناط،
عنوان انگلیسی Semantics of Refinement of the Basis of a Ruling, Comparison with Similar Concepts and its Methodology
چکیده انگلیسی مقاله Refinement of the basis of a ruling (tanqīḥ al-manāṭ) is one of the rules of principles of jurisprudence, which is applied to the process of inference and for achieving the basis of a ruling (manāṭ). In general, it is a type of generalization of the rulings that have been issued for specific events and instances and in this way those features of the specific event or person that are not effective in the ruling are identified; then, these features are put aside and the ruling is permeated to all similar instances and in case it is certain, it is authorized and valid. Tanqīḥ al-manāṭ is among the discourses concerning expressions (alfāẓ) and relying on them is the same as relying on the general or the absolute. Achieving the basis of a ruling is possible through expertise and the intellectual expanse of the jurisprudent, proportion of ordinance and subject, as well as accurate conventional understanding. Tanqīḥ al-manāṭ is seen more in those jurisprudential branches that have social aspects, arrange sound and just relationship among the members of society, and have less precedent in statutes. If in legal law (sharī‘a), the effective attribute is explicitly stated and there should be no nood for annulment of the attributes and the correlations, it is called realization of manāṭ, which is legally valid. However, if the inference is not based on an effective method and the manāṭ is achieved irrespective of the statute, it is phrased as takhrīj (deduction) of manāṭ, which is not valid from the Imāmī point of view.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله مناط, علت, قیاس, تعمیم احکام, تنقیح مناط
نویسندگان مقاله هادی عظیمی گرکانی |


نشانی اینترنتی https://jfiqh.um.ac.ir/article_27299_f19a2bc85cd5de32b51d238baef5f0ae.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات