این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و اصول، جلد ۴۵، شماره ۴، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی واکاوی در ادلّه شمول تعزیر
چکیده فارسی مقاله در مورد افعال ممنوع یا واجبی که برای ارتکاب یا ترک آن‌ها در شریعت، مجازات مشخصی تعیین نشده، تعیین مجازات تعزیری به حاکم واگذار گردیده است. در این‌جا یک پرسش مهمّ و معنی‌دار مطرح می‌شود که آیا این نوع مجازات، کلیّه افعال و تروک محرّم را شامل می‌شود؟ به عبارت دیگر آیا تمامی معاصی شرعی قابل تعزیر می‌باشند یا این‌که حاکم اسلامی فقط بخشی از آن‌ها را قابل تعزیر اعلام می‌کند؟ بر اساس دیدگاه فقهی مشهور، حاکم شرع می‌تواند به صلاح‌دید خود، کسی را که مرتکب عمل حرامی شده است؛ و بر اساس دیدگاه بعضی، عمل حرام لزوماً باید کبیره باشد؛ تعزیر کند ولی باید از مقدار حدّ کم‌تر باشد. مشهور فقیهان امامیّه و اهل سنّت این نظریّه را پذیرفته‌اند. در مقابل، برخی فقیهان از جمله محقّق اردبیلی در اصل این حکم که هر عمل حرامی مستوجب تعزیر باشد تردید کرده‌اند. برخی فقیهان معاصر نیز به این نتیجه رسیده‌اند که دلیل قابل اطمینانی وجود ندارد که مرتکب هر عمل حرامی مستحقّ تعزیر باشد. برخی نیز بر فرض پذیرفتن اصل حکم، دامنه تعزیر را به گونه‌ای معنا کرده‌اند که شامل پند و اندرز، توبیخ و تهدید هم می‌شود. در این مقاله کوشش شده است تا ضمن بیان تحلیلی دیدگاه‌های طرفین، دیدگاه فقیهان موافق این حکم مورد نقد جدّی قرار گرفته و با نگاه غالب فقهی ثابت شود که هیچ دلیل اجتهادی یا فقاهتی بر تعزیر هر فعل حرام وجود ندارد و در نتیجه این دیدگاه به راحتی نباید مبنای قانون‌گذاری قرار گیرد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تعزیر، حرام، سنّت، اجماع، شهرت عظیمه، مجازات،
عنوان انگلیسی Searching into the Evidences on the Inclusiveness of Discretionary Punishment
چکیده انگلیسی مقاله Concerning the prohibited or obligatory actions for perpetrating or abandoning of which no punishment has been established, the act of determining discretionary punishment is entrusted to the Muslim judge. An important and meaningful question is raised here as to whether this kind of punishment would include all the unlawful actions and abandoning? In other words, are all legal sins and misdemeanors legally punishable or the Muslim judge would announce just a part of it as punishable? According to the generally accepted legal viewpoint, the legal judge can, if he deems it expedient, penalize (practice ta‘zīr on) the one who has perpetrated an unlawful (ḥarām) act (and some maintain that the unlawful act has to be a cardinal sin), but ta‘zīr should be less at a lower level than ḥadd (legal punishment). The renowned majority of Imāmī and Sunnī jurists have accepted this theory. In contrast, some jurists, including Muḥaqqiq Ardabīlī, have cast doubt on the judgment itself that any unlawful act deserves to be punished through ta‘zīr. Some contemporary jurists have also concluded that there is no reliable evidence that the perpetrator of any unlawful act would deserve ta‘zīr. Some have, even if accepting the judgment itself, interpreted the extent of ta‘zīr in such a way that it would include admonition, advice, reproach, and threat, as well. It is attempted in this article that while making an analytical statement of the viewpoints of the two sides, the viewpoints of the jurists who agree with this judgment to be seriously criticized and to prove with a dominant legal perspective that there is no jurisprudential or legal evidence for discretionary punishment of any unlawful act and consequently, this viewpoint is not to be easily taken as a foundation for legislation.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله تعزیر, حرام, سنّت, اجماع, شهرت عظیمه, مجازات
نویسندگان مقاله حمید مسجدسرایی |
دانشگاه سمنان، دانشکده علوم انسانی، گروه فقه و مبانی حقوق

نشانی اینترنتی https://jfiqh.um.ac.ir/article_28213_8c4456d277921777e3f02eb057b3b6b3.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات