این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
صفحه اصلی
درباره پایگاه
فهرست سامانه ها
الزامات سامانه ها
فهرست سازمانی
تماس با ما
JCR 2016
جستجوی مقالات
سه شنبه 4 آذر 1404
فقه و اصول
، جلد ۴۷، شماره ۳، صفحات ۳۳-۵۷
عنوان فارسی
بررسی خبر واحد در فقه ابنادریس
چکیده فارسی مقاله
اعتقاد به عدم حجیت خبر واحد یکی از اساسیترین مبانی ابنادریس در علم اصول است و همین مسأله موجب شده است تا آرا و شیوه فقاهت وی، متفاوت از آرای دیگر فقها شود و حتی در مواردی از شذوذ و ندرت سر درآورد. وی روایاتی را که به حد تواتر نرسد یا مجرد از قرائن باشد؛ حجت نمیداند؛ از این رو که اینگونه اخبار علم آور نیستند. وی این مبنا را جزء ضروریات فقه امامیه یافته است. این مبنا موجب شده است تا برخی عمل نکردن به اخبار اهل بیت را به او نسبت دهند. لیکن طبق تحقیق، این نسبت صحیح نیست؛ زیرا ابنادریس علاوه بر خبر متواتر به اخبار آحادِ بسیاری استناد کرده است. میتوان گفت در نگاه ایشان خبر واحد به دو قسم، تقسیم میشود. خبر واحدی که ادلّه دیگر، مؤید آن است. چنین خبری قطعآور است و میتوان بدان عمل نمود و خبر واحدی که بدون مؤید است و نمیتوان بدان عمل نمود؛ هرچند که راوی آن ثقه باشد. نتیجه اینکه طبق مبنای ایشان، صحت و سقم خبر واحد را باید در عرضه به سایر ادلّه سنجید.
کلیدواژههای فارسی مقاله
ابنادریس، خبر واحد، فتوای شاذ، حجت، ظن،
عنوان انگلیسی
Investigating ‘a single report’ (khabar al-wāhid) in the jurisprudence of Ibn Idrīs
چکیده انگلیسی مقاله
Belief in the lack of authority of ‘a single report’ is one of the most basic doctrines of Ibn Idrīs in the Principles of Jurisprudence, and this same issue has caused his ideas and methods of jurisprudence to be different from those of other jurists, and even in some cases has led to irregularity and scarcity. He does not consider as authentic those traditions that have not reached frequency (tawātur) or those lacking evidence; since he believes that such reports do not bring about knowledge. He defines this thesis as an essential element within Imamiyya jurisprudence. The thesis has caused some to ascribe to him the failure to follow the reports of the Ahlul Bayt. But according to the study, this attribution is not right because Ibn Idrīs has referred to many non-frequent (āhād) reports as well as frequent ones (the mutawātir). It can be said that in his view ‘single reports’ are divided into two types: a single report which is confirmed by other evidences, and such a report is certain and can be practiced; and a single report without confirmation and cannot be practiced, even if its narrator is reliable. As a result, according to his theory, the truth and accuracy of a single report must be measured in its relationship with other reasons and arguments.
کلیدواژههای انگلیسی مقاله
ابنادریس, خبر واحد, فتوای شاذ, حجت, ظن
نویسندگان مقاله
داریوش بخردیان |
دانشگاه فردوسی مشهد
محمدتقی قبولی درافشان |
دانشگاه فردوسی مشهد
محمدتقی فخلعی |
دانشگاه فردوسی مشهد
نشانی اینترنتی
https://jfiqh.um.ac.ir/article_30154_bf51d12adef07f9b5203f57ecfd795af.pdf
فایل مقاله
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده
fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به:
صفحه اول پایگاه
|
نسخه مرتبط
|
نشریه مرتبط
|
فهرست نشریات