این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و اصول، جلد ۴۸، شماره ۲، صفحات ۱۳۷-۱۵۸
عنوان فارسی بازخوانی حکم فقهی شرکت در نماز جماعت مخالفان و اقتدا به آنان با رویکرد ویژه به دیدگاه امام خمینی (ره)
چکیده فارسی مقاله بخش قابل توجهی از گزاره‌های موجود در ابواب مختلف فقه شیعی مبین وظیفه عملی مکلفان نسبت به مخالفان مذهبی است. مقصود از مخالفان مذهبی در معنای عام آن تمام افرادی‌اند که از نظر عقیدتی، اعتقادی جز باور شیعه اثناعشری دارند. در این میان اهل سنت به عنوان گروه عمده‌ای از مخالفان مذهبی امامیه در لسان فقهای شیعی به طور خاص مخالف نام گرفته‌اند. یکی از مهم‌ترین، بحث‌انگیزترین و در عین حال پرکاربردترین گزاره‌های فقهی مربوط به مخالفان در باب عبادات، مسئله شرکت در نماز جماعت و اقتدا به ایشان است. تمام فقهای امامیه حکم اولیۀ شرکت در جماعت مخالفان و اقتدا به آنان را منع و عدم جواز دانسته‌اند. اما در مقام بیان حکم ثانویه میان ایشان اتفاق نظر نیست. برخی فقط قائل به جواز شرکت در جماعت مخالفان و همراهی با آنان در صورت تحقق شرایط خاص‌اند. در حالیکه برخی دیگر مثل امام خمینی و شاگردان مکتب فقهی ایشان افزون بر جواز شرکت، اقتدا به مخالفان را هم جایز دانسته‌اند. در این مقاله ضمن بازخوانی اقوال و آرای فقهی دربارۀ این مسئله، به بررسی ادلۀ فقها در حکم اولیه و ثانویه پرداخته شده، دیدگاه و نظریۀ مختار دربارۀ کیفیت حضور در جماعت مخالفان در شرایط خاص، با رویکرد ویژه به دیدگاه امام خمینی بیان شده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله مخالفان، نماز جماعت، اقتدا به اهل سنت، دیدگاه امام خمینی،
عنوان انگلیسی A Rereading of the Jurisprudential Precept for Participation at the Dissidents’ Communal Prayers and Following Their Leadership with a Special Regard to Imam Khomein’s Viewpoint
چکیده انگلیسی مقاله A considerable part of the statements in different Shi’ite jurisprudential chapters expresses the practical obligations of the obliged (mukallafīn) with respect to the denominational dissidents. The concept of denominational dissidents, in its general sense, refers to all those people who have any faith other than the Twelve-Imam Shiism. Among all such dissidents, the people of the tradition (ahl al-sunna), as the major group of the dissidents of the Imamīs, are specifically referred to, by the Shiite jurists, as “the dissidents”. One of the most important, most controversial, and at the same time, most applicable jurisprudential statements about the dissidents in the chapter on the acts of devotion (bāb al-‘ibādāt), regards the participation in their communal prayers and following their leadership (iqtidā). All the Imamī jurists have identified the primary legal precept for this question as prohibition and impermissibility. But they do not agree with each other about the secondary precept. Some maintain the permissibility of participation in the dissidents’ communal prayers as well as their companionship, in special circumstances. While, some others like Imam Khomeini and the students of his jurisprudential school permit not only participating in the dissidents’ communal prayers, but also following their leadership (iqtidā), in special circumstances. Reconsidering the jurisprudential sayings and views about the above-mentioned question, and with special regard to Imam Khomeini’s viewpoint, the present article investigates jurists’ proofs of the primary and secondary precepts, and explains the chosen view on the quality of presence in the dissidents’ communal prayers in special circumstances.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله مخالفان, نماز جماعت, اقتدا به اهل سنت, دیدگاه امام خمینی
نویسندگان مقاله سید مهدی مرویان حسینی |
دانشگاه فردوسی مشهد

محمد تقی فخلعی |
دانشگاه فردوسی مشهد

اکبر احمدپور |
دانشگاه فردوسی مشهد

نشانی اینترنتی https://jfiqh.um.ac.ir/article_31029_a28705668cceb59327004216a3dc3a9c.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات