|
|
داستان پژوهی، جلد ۸، شماره ۲۶، صفحات ۱۰۱-۷۳
|
|
|
| عنوان فارسی |
تحلیل گفتمان انتقادی نامه محمد بن عبدالله و منصور عباسی بر اساس الگوی لاکلا و موف |
|
| چکیده فارسی مقاله |
هر متن به شرطی در بازتولید سلطه و اقتدار در جامعه نقش ایفا می‌کند که بتواند به گفتمان‌هایی دسترسی یابد که سلطه حاکمان سیاسی را در افکار عمومی مشروعیت می‌بخشد. نظریه تحلیل انتقادی گفتمان لاکلا و موف یکی از رویکردهای تحلیل گفتمان است که بهمنظور نشان‌دادن چگونگی شکل‌گیری گفتمان‌های قدرت، لایه‌های پنهان زبان را در متون شفاهی و کتبی می‌کاود و نقش قدرت را در بازتولید روابط سلطه نشان می‌دهد. نامه محمد بن عبدالله (100-145ق) پیشوای حزب شیعه و منصور عباسی (95-158ق) پیشوای عباسیان، از جمله آثاری است که می‌توان با تحلیل مکاتبات سیاسی آن، به اوضاع سیاسی و مناسبات قدرت دوره عباسی پی برد. پژوهش حاضر در تلاش است با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی و با استناد به الگوی تحلیل انتقادی لاکلا و موف، گفتمان این دو نامه را تحلیل کند. نتایج حاکی از آن است که هر دو گفتمان به یک منبع قدرت مرتبط هستند؛ لذا هیچ‌کدام خنثی و بی‌طرف نبوده و در موقعیتی خاص تولید شده‌اند. همچنین ادعاهای دو رهبر بر پایه دال مرکزیِ «رهبری امت اسلامی» بنا نهاده شده است؛ لذا هر دو نویسنده با کاربرد دال‌های شناور، سعی کردند دال مرکزی خویش را تبیین نمایند و در عرصه رقابت از تکنیک «انسداد»، «تضاد»، «غیریت» و «ساختارشکنی» بهره گیرند، با این تفاوت که منصور که از قدرت پشت‌گفتمان قابل توجهی برخوردار بود، در «برجسته‌سازی»، «حاشیه‌رانی» و«ساختارشکنی» دال مرکزی رقیب قوی‌تر عمل کرده است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
تحلیل گفتمان انتقادی، لاکلا و موف، عصر عباسی، محمد بن عبدالله، منصور عباسی، |
|
| عنوان انگلیسی |
A Critical Discourse Analysis of Mohammed Ben Abdellah and Al-Mansur al-'Abbasi’s Letters Based on Laclau and Mouffe Theory |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Every text plays a significant role in recreating hegemony and power in society to access the legitimized discourses of the political rulers in public opinion. Laclau and Mouffe's critical discourse analysis is one of the methods which investigates the latent layers of language in written and oral texts and shows power influence in the reproduction of hegemony; that is to reveal how power discourses are formed. letters Mohammed Ben Abdellah (718-762 A.D), a Shia leader, and Al-Mansur al-'Abbasi (713-774 A.D), the Abbasid Caliph, are among works which can be analyzed to explore the political condition and power relations in Abbasid Era. The present study aims at analyzing the discourse of these two letters relying on an analytical-descriptive approach and in relation toLaclau and Mouffe's theories. The results indicate that both discourses are related to a single source of power; thus, none of them is neutral and impartial; being produced in particular situations. Moreover, the leaders’ claims are based on “leadership of the Islamic Natin”; therefore, both writers sought to explain their points through techniques such as “prevention”, “contrast”, “otherness”, “deconstruction”. Their difference lies in Mansur’s use of significant argumentative skills and has performed better in “highlighting”, “marginalizing”, and “deconstructing” the points. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
تحلیل گفتمان انتقادی, لاکلا و موف, عصر عباسی, محمد بن عبدالله, منصور عباسی |
|
| نویسندگان مقاله |
عبدالباسط عرب یوسف آبادی |
استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه زابل
طاهره میرزاده |
کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه زابل
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://lem.journals.ikiu.ac.ir/article_1014_833cbbaf315e6fa43e5038cb04c85753.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|