این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم زیستی ورزشی، جلد ۱۴، شماره ۱، صفحات ۱۰۱-۱۱۸
عنوان فارسی مقایسه تأثیر هشت هفته تمرین تداومی و تناوبی بر شاخص‌های سرمی محور هورمون رشد/فاکتور رشد شبه‌انسولین-۱ و عملکرد هوازی مردان جوان فعال
چکیده فارسی مقاله تحقیق حاضر به بررسی تأثیر 8 هفته تمرین تداومی و تناوبی شدید بر شاخص‌های سرمی محور GH/IGF-1 و عملکرد مردان جوان فعال می‌پردازد. در این مطالعه نیمه‌تجربی، 20 مرد جوان (18-25 ساله) انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه همگن تمرین تداومی (10= n) و HIIT (10= n) جایگزین شدند و در یک دوره تمرینی هشت‌هفته‌ای شرکت کردند. فعالیت اصلی گروه تمرین تداومی شامل 30 تا 50 دقیقه دویدن تداومی با شدت 50-70 درصد ضربان قلب ذخیره (HRR) بود. تمرینات گروه HIIT سه دوره با چهار تکرار و 15-30 ثانیه دویدن با شدت 85-95 درصد HRR در هر تکرار بود. خون‌گیری از تمام آزمودنی‌ها در سه مرحله پیش‌آزمون، بلافاصله پس از جلسه اول و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام گرفت.بررسی‌ها نشان داد که پس از یک جلسه تمرین تداومی یا HIIT مقدار IGF-1 تام به‌طور معناداری در هر دو گروه کاهش یافته (0001/0=P، ، 63/21=2،36F)، درحالی‌که غلظت سرمی GH به‌طور معنا‌داری در هر دو گروه افزایش یافته است (04/0=P). افزون‌بر این پس از 8 هفته، هیچ‌یک از شیوه‌های تمرینی تغییری در غلظت IGF-1 تام ایجاد نکرد (78/0=P)؛ اما غلظت GH در هر دو گروه افزایش یافت (001/0=P). همچنین غلظت IGF-1 آزاد پس از 1 جلسه و 8 هفته تمرین در هر دو گروه به‌صورت معناداری افزایش یافت (001/0=P). در مقابل، ALS در آزمون مرحله سوم در هر دو گروه کاهش معنا‌داری داشته است (001/0=P) و مقادیر IGFBP3 در هیچ‌یک از دو گروه تغییر نکرد (64/0=P). همچنین افزایش VO2max در هر دو گروه معنا‌دار بود (001/0=P)، ولی این افزایش در گروه HIIT بیشتر بود (032/0=P، 49/5=1،17F).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد استفاده از هر دو شیوه تمرینی تداومی و تناوبی می‌تواند سازگاری‌های مثبتی در راستای بهبود استقامت قلبی-عروقی و تندرستی فرد ایجاد کند، ولی با در نظر گرفتن مواردی مثل افزایش IGF-1 آزاد و VO2max، تمرینHIIT روش مناسب‌تری است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آمادگی هوازی،عامل رشد شبه‌انسولینی-1،مردان جوان،هورمون رشد،
عنوان انگلیسی Comparison of the Effect of Eight Weeks of Continuous and High Intensity Interval Training on GH/IGF-1 Serum Indices and Aerobic performance of Active Young Males
چکیده انگلیسی مقاله The present study investigates the effect of 8 weeks of continuous and high intensity interval training on serum GH/IGF-1 indices and performance of active young men. In this quasi-experimental study, 20 young men (18-25 years old) were selected and randomly assigned into two homogenous groups of continuous training (n=10) and HIIT (n=10) and participated in an eight-weeks training course. The main activity of the continuous training group consisted of 30-50 minutes of continuous running with an intensity of 50-70% of heart rate reserve (HRR). HIIT group training were three sets of four repetitions and 15-30 seconds of running with an intensity of 85-95% HRR in each repetition. Blood samplings were taken from all subjects in three stages of pre-test, immediately after the first session and 48 hours after the last training session. Investigations showed that after a session of continuous training or HIIT, the amount of total IGF-1 decreased significantly in both groups (P = 0.0001), while the serum concentration of GH significantly increased in both group (P=0.04). Moreover, after 8 weeks, none of the training methods caused a change in total IGF-1 concentration (P=0.78); But GH concentration increased in both groups (P=0.001). Also, free IGF-1 concentration increased significantly after 1 session and 8 weeks of training in both groups (P=0.001). On the other hand, ALS has decreased significantly in the third stage test in both groups (P=0.001) and IGFBP3 values ​​did not change in any of the two groups (P=0.64). Also, the increase in VO2max was significant in both groups (P=0.001), but this increase was greater in the HIIT group (P=0.032, F=5.49, 1.17). It seems that the use of both continuous and interval training methods can create positive adaptations toward improving participants’ cardiovascular endurance and health, but considering factors such as increasing free IGF-1 and VO2max, HIIT training is a more appropriate method.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله آمادگی هوازی,عامل رشد شبه‌انسولینی-1,مردان جوان,هورمون رشد
نویسندگان مقاله بهزاد آزادی |
دانشجوی دکتری،گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

لطفعلی بلبلی |
دانشیار،گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

مصطفی خانی |
استادیار،گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

معرفت سیاه کوهیان |
استاد،گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

آمنه پوررحیم |
استادیار، گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

نشانی اینترنتی https://jsb.ut.ac.ir/article_86708_b9f794a1e4100785390ee8a0dce2540a.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات