این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
جامعه شناسی هنر و ادبیات، جلد ۱۲، شماره ۲، صفحات ۹-۴۳
عنوان فارسی ما و افغان‌ها! بازنمایی مهاجران افغانستانی در نمایشنامه‌های معاصر ایرانی با رویکرد پسااستعماری (‌مورد‌پژوهی: گزیده‌ای از آثار محمد رحمانیان، حمید امجد و نغمه ثمینی)
چکیده فارسی مقاله انسان­ها از وطن خود، به وطنی دیگر می­روند و در آن­جا اقامت می­کنند: این تعریفی ساده از یک موضوع پیچیده است. حضور این افراد در کشور دوم، نوعی از ادبیات را خلق می‌کند که اصطلاحاً «ادبیات مهاجرت»[1] نامیده می­شود. این ادبیات را یا خود مهاجران، و یا نویسندگان کشور دوم خلق کرده و چون آیینه­، جنبه­های مختلف زندگی مهاجران و نوع برخورد جامعه میزبان با آن­ها را منعکس می­کنند. یکی از راه­هایی که می­توان به­خوبی نوع مواجهه جامعه مقیم با مهاجران و شیوه تحقیر مهاجران توسط آن را دریافت، مراجعه به آثار هنری و ادبی آن جامعه است. حضور مهاجران افغانستانی در ایران، موجب عکس­العمل جامعه ایرانی نسبت به آن­ها شده و این موضوع در آثار ادبی و هنری ایرانیان نمود پیدا کرده است. بررسی سه نمایشنامه: خروس (محمد رحمانیان)، بی­شیر و شکر (حمید امجد) و بدون خداحافظی (نغمه ثمینی) نشان می‌دهد: اولاً، نویسندگان ایرانی نسبت به حضور افغان­ها در کشور خود توجه نشان داده‌اند و بر اساس این حضور آثاری را خلق کرده­اند، و ثانیاً، شکل و محتوای این آثار نشان دهنده نوع نگاه مبتنی بر نظریه پسااستعماری و نیز دید تحقیرآمیز بخشی از جامعه ایرانی نسبت به مهاجران افغانستانی است. [1] Migrant Literature
کلیدواژه‌های فارسی مقاله مهاجرت،افغانستان،ایران،نمایشنامه،شرق‌شناسی،پسااستعماری،
عنوان انگلیسی We and Afghans! Representation of Afghan Immigrants in Contemporary Iranian Plays with a Postcolonial Approach
چکیده انگلیسی مقاله People go from one homeland to another and live there: this is a simple definition of a complex subject. The presence of these people in a second country creates a kind of literature, which is called "immigration literature". This literature was created either by the immigrants themselves or by the authors of the second country and, as a mirror, reflects the various aspects of the immigrants' lives and the way the host society treats them. One of the ways to understand the type of confrontation of a resident community and the way in which it humiliates immigrants is to refer to the art and literature of that community. The presence of Afghan immigrants in Iran has caused the reaction of the Iranian society towards them and this issue has been reflected in Iranian literary and artistic works. A review of three plays: Rooster (Mohammad Rahmanian), Without milk and sugar (Hamid Amjad) and Without Saying Goodbye (Naghmeh Samini) shows that, first, Iranian writers have paid attention to the presence of Afghans in their country and The basis of this presence is the creation of works, and secondly, the form and content of these works reflect the kind of view based on postcolonial theory and also the contemptuous view of a part of Iranian society towards Afghan immigrants.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله مهاجرت,افغانستان,ایران,نمایشنامه,شرق‌شناسی,پسااستعماری
نویسندگان مقاله مجید سرسنگی |
دانشیار گروه آموزشی هنرهای نمایشی دانشگاه تهران

امین نجفی |
دانش‌آموخته مقطع کارشناسی ارشد رشته ادبیات‌نمایشی دانشگاه تهران

نشانی اینترنتی https://jsal.ut.ac.ir/article_81048_6415833bfc5973d7897fc62e369bf375.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات