|
|
تاریخ ادبیات، جلد ۱۲، شماره ۱، صفحات ۲۰۷-۲۲۹
|
|
|
| عنوان فارسی |
مقایسۀ شخصیّت پردازی نمایشی در دو اثر ایرانی و ایتالیایی (مطالعۀ موردی: رمان های جن نامه و وسوسه) |
|
| چکیده فارسی مقاله |
رمان های جننامه از هوشنگ گلشیری و وسوسه از گراتزیا دلدا، نویسندۀ ایتالیایی، دو اثر مهم با شاخصه های داستانی و نمایشی هستند که از میان این شاخصه ها، عنصر شخصیّت پردازی برجسته تر است. تحلیل تطبیقی این دو اثر از زاویۀ شیوه ها و ابعاد شخصیت پردازی نمایشی، گویای اهمیت توجه به عناصر دراماتیک در شک لدهی به متون شاخص داستانی دو ملیت ایرانی و ایتالیایی است که به تبع آن، ضرورت توجه به این مسأله در بازکاوی این گونه متون داستانی، بیش از پیش احساس می شود. اشاره مستقیم به ویژگی های ظاهری، گفتار و رفتار و ابعاد گوناگون شخصیّت ها موجب شده برای مخاطب، باورپذیر و قابل تجسّم باشند. در این دو اثر، شخصیّت ها با نشان دادن اعمال و رفتار مختلف در کشمکش های داستانی، ارتباط با دیگر شخصیّت ها و کنش ها و موضعگیری ها در مسائل و موضوعات مختلف، خود را به مخاطب معرّفی می کنند و دو نویسنده با این روش در اثر خود شخصیّت های نمایشی خلق می کنند. در این پژوهش با بهره گیری از شیوه توصیفی ـ تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، و بر اساس مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی، مؤلفه های شخصیّت پردازی نمایشی را در دو رمان جننامه و وسوسه بررسی کرده و نشان داده ایم که چگونه گلشیری و دلدا توانسته اند با بهره گیری از شگردهای برجسته سازی نمایشی، ویژگی های شخصیّت های نمایشیِ متون دراماتیک را به اثر خود ببخشند.کلیدواژه ها: شخصیّت پردازی، شخصیّت پردازی نمایشی، کشمکش، گفت وگوی نمایشی، جن نامه، وسوسه. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
شخصیّت پردازی، شخصیّت پردازی نمایشی، جن نامه، گلشیری، وسوسه، دلدّا، |
|
| عنوان انگلیسی |
تطبیق شخصیّت پردازی نمایشی در رمان های جن نامه و وسوسه |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
رمان «وسوسه» به عنوان یکی از بهترین آثار گراتزیا دلدا، نویسندۀ ایتالیایی، و «جن نامه» یکی از آثار شاخص هوشنگ گلشیری، از مؤلفه های داستانی و نمایشی فراوانی برخوردارند. از میان این مؤلّفه ها، عنصر شخصیّت پردازی بارز و برجسته است. اشاره مستقیم به ویژگی های ظاهر، گفتار و رفتار و ابعاد گوناگون شخصیّت ها موجب شده شخصیّت ها برای مخاطب، باورپذیر و قابل تجسّم باشند. در این دو اثر، شخصیّت ها با نشان دادن اعمال و رفتار مختلف در کشمکش های داستانی، ارتباط با دیگر شخصیّت ها و کنش ها و موضع گیری ها در مسائل و موضوعات مختلف، خود را به مخاطب معرّفی می کنند و این دو نویسنده با این روش در اثر خود شخصیّت های نمایشی خلق می کنند. ما در این پژوهش با استفاده از شیوة توصیفی ـ تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، مؤلفه های شخصیّت پردازی نمایشی را در دو رمان «وسوسه» و «جن نامه» بررسی کرده و نشان داده ایم که چگونه دلدا و گلشیری توانسته اند با بهره گیری از شگردهای برجسته سازی نمایشی، ویژگی های شخصیّت های نمایشیِ متون دراماتیک را به اثر خود ببخشند. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
شخصیّت پردازی, شخصیّت پردازی نمایشی, جن نامه, گلشیری, وسوسه, دلدّا |
|
| نویسندگان مقاله |
مهدی عبدی |
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
عسگر صلاحی |
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
رامین محرمی |
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://hlit.sbu.ac.ir/article_98902_851675641fbc43bc933f0d486a7ad5f0.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|