|
|
نامه هنرهای نمایشی و موسیقی، جلد ۱۱، شماره ۲۲، صفحات ۵۷-۷۵
|
|
|
| عنوان فارسی |
از زاویه دید «پرنده» تا ادراک حِسّانی «موش کور»: فرآیند بسط قلمروهای سوبژکتیو در تجربه نظاره گری |
|
| چکیده فارسی مقاله |
نظریه روانکاوانه فیلم، متاثر از پارادایم کارتزینی، با تاکید بر فاصله میان ناظر و فضای سینمایی، تجربه نظاره‌گری را به مثابه عمل اساسا چشم‌چرانانه یک سوژه درون‌گرا تشریح می‌کند. با نگاهی تبارشناسانه می توان ظهور سینما را در پیوند با پیدایش محیط‌های شهری مدرن در پایان قرن نوزدهم در نظر گرفت. زندگی شهری مدرن، یک گونه نوین از تجربه ادراکی را پدید آورد: تجربه حضور در میان توده شهری. پژوهش حاضر که از نوع نظری و با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای صورت گرفته است، می‌کوشد با بازخوانی آرای متفکرانی همچون گوستاو لوبون، شارل بودلر و والتر بنیامین در رابطه با ویژگی‌های ادراکی «مرد جمعیت» و تجربه مشارکت در توده جمعی، از این مباحث در راستای تحلیل تجربه نظاره‌گری سینمایی بهره‌گیری کند. مقاله می‌کوشد این نکته را روشن سازد که تجربه سینمایی، در تضاد با تجربه انزوا و عزلت‌گرایی در نظریه روانکاوانه، اساساً تجربه‌ای گروهی و جمعی است، و تماشاگر سینما را می‌توان یک توده جمعی در نظر گرفت که عمل ادراک و احساس را به صورت گروهی انجام میدهد. مقاله پیشنهاد می‌کند که تفاوت این گونه ادراک و احساس گروهی با تجربه تماشای انفرادی می‌تواند موضوع پژوهشهای متنوعی در حوزه «مطالعات مخاطبان» و «مطالعات دریافت» باشد که در ایران تاکنون کمتر مورد توجه بوده است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
&،quot،نظریه روانکاوانه فیلم&،quot،، &،quot،انزواگرایی&،quot،، &،quot،نظاره‌گری سینمایی&،quot،، &،quot،توده جمعی&،quot،، &،quot،مرد جمعیت&،quot،، |
|
| عنوان انگلیسی |
From the Bird's eye view to the Mole's sensory perception: the process of expansion of subjective territories in the spectatorship experience |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
The psychoanalytic film theory, influenced by Cartesian paradigm, emphasizing on the fixed distance between the observer and the cinematic space, describes the experience of cinematic spectatorship as an essentially Scopophilic act of a secluded, interiorized and immobile subject. Even though in the psychoanalytic theory, the "dark room" has been used as the main paradigm for defining cinematic spectatorship, genealogically it is possible to consider the emergence of cinema in relationship with the emergence of modern urban environments at the end of the nineteenth century, and to attribute it to the changes that have arisen within the visual and spatial culture of this period.Modern urban life has created a new kind of perceptual experience: the experience of being within the urban mass. by rereading of ideas of the thinkers such as Gustave Le Bon, Charles Baudelaire and Walter Benjamin about the perceptual characteristics of "the man of the crowd" and The experience of participation in the mass, the present research attempts to employ these discussions in order to analyze the experience of cinematic spectatorship. These thinkers believe that the mass have a unifying power that single members could not escape from its magnetic attraction. The paper seeks to make it clear that the cinematic experience, in contrast to the experience of isolation and separation in psychoanalytic theory, essentially is a collective and communal experience, and the cinema audience can be regarded as a collective mass that percepts and feels as a mass body. The paper suggests that the difference between this kind of collective perception with the individual watching experience can be the subject of a variety of studies in the field of "audience studies" and "reception studies" that has so far been less relevant in Iran.In this model observer is not a distanced contemplating subject anymore. His sensing is not a personal matter, but it is a collective and mass experience. In this condition, observer in the form of a collective attraction could form a sensory affinity with the cinematic mass atmosphere, and thus associate with it, and experience the sense of co-ordination and synchronization. In a cinematic mass experience, we are faced with a kind of experiencing emotional contagion. In this exchange of influences and feelings, the concept of "self" as a enclosed entity, with distinct borders distinct from others, is meaningless. While Cartesian's view on subjectivity emphasizes "interiority" and "secludeness", it emphasizes the cinematic subjectivity in terms of connecting and communicating with the crowd. Here, what is important is the flow of energy that energizes the members of the masses and creates an experience of "muscular coonection" (like the experience of a military parade). In the cinematic spectatoship experience, a sense of completeness, a strange sense of development and expansion of "self" in the bond and contact with another (s), embrace the spectator. The devastating force of collective energy does not allow a space for subjectivity within its own self; it eliminates the boundaries between subject / object, self / other (s), and this interpenetration Leads to extends to subjective realms. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
&,quot,نظریه روانکاوانه فیلم&,quot,, &,quot,انزواگرایی&,quot,, &,quot,نظاره‌گری سینمایی&,quot,, &,quot,توده جمعی&,quot,, &,quot,مرد جمعیت&,quot |
|
| نویسندگان مقاله |
علیرضا صیاد |
استادیار دانشکده سینما و تئاتر، دانشگاه هنر، تهران، ایران.
شهاب اسفندیاری |
استادیار دانشکده سینما و تئاتر، دانشگاه هنر، تهران، ایران.
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://dam.journal.art.ac.ir/article_1010_f0f53c0e08f8b930936e208b2d839d3e.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|