این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
تعلیم و تربیت استثنائی، جلد ۴، شماره ۱۶۴، صفحات ۵۵-۶۰
عنوان فارسی اثربخشی آموزش جهت یابی و حرکت بر افزایش خودکارآمدی و ابراز وجود دانش آموزان با آسیب بینایی
چکیده فارسی مقاله چکیده هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش جهت یابی و حرکت بر افزایش خودکارآمدی و ابراز وجود کودکان و دانش آموزان با آسیب بینایی انجام شده است. روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان با آسیب بینایی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 1397 - 1398 بود که از بین آنان 26 دانش آموز پسر با آسیب بینایی حجم نمونه آماری پژوهش را تشکیل داد که در دو گروه گواه ) 13 نفر ( و آزمایشی ) 13 نفر ( مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی خودکارآمدی و ابراز وجود به ترتیب از مقیاس خودکارآمدی شرر ) 1982 ( و پرسشنامه ابراز وجود گمبریل وریچی ) 1982 ( استفاده شد. آموزش جهت یابی و حرکت نیز با استفاده از کتاب راهنمای جهت یابی و تحرک سازمان آموزش و پرورش استثنایی در 8 جلسه صورت گرفت. برای تحلیل نتایج از آمار توصیفی و سپس تحلیل کواریانس چندمتغیره MANCOVA( ( استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که برنامه ی جهت یابی و حرکت موجب افزایش خودکارآمدی گروه آزمایشی در مقابل گروه گواه شد. این برنامه همچنین موجب افزایش ابراز وجود گروه آزمایشی در مقابل گروه گواه شد و مهارت های جهت یابی و حرکت به طور چشمگیری در گروه آزمایشی نسبت به گروه گواه بهبود یافت. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد، با آموزش جهت یابی و حرکت می توان خودکارآمدی و ابراز وجود کودکان و دانش آموزان با آسیب بینایی را افزایش داد و به بهبود شرایط زندگی آنها کمک کرد.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله واژه های کلیدی، ابراز وجود، جهت یابی و حرکت، خودکارآمدی، دانش آموزان با آسیب بینایی
عنوان انگلیسی The effectiveness of orientation and movement education on increasing self-efficacy and self-expressing of visually impaired students
چکیده انگلیسی مقاله Azam shakib Nia*, M.A. in General Psychology, Faculty of Psychology, Karaj Branch, Islamic Azad University, Karaj, Iran Abstract Purpose: The purpose of this study was to determine the effectiveness of orientation and mobility education on increasing self-efficacy and self-expression of visually impaired students. The research method was quasi-experimental with pre-test and post-test. Method: The sample size consisted of 26 students with visually impaired in the academic year of 2018-2019. The sample group was divided in two groups of control (13) and experimental (13). Self-efficacy and self-expression were evaluated by Sherer's Self-efficacy Scale (1982) and Gambler-Verichi's Expression Questionnaire (1982). Orientation and Mobility teaching was conducted through "Guidebook for Orientation & Mobility" printed by Exceptional Education Organization, in eight sessions. To analyze the results, descriptive statistics and then multivariate covariance analysis (MANCOVA) were used. Results: The results indicated that Orientation and Mobility (O&M) program increased self-efficacy in the experimental group versus the control group. The O&M program also increased self-expression of the test group against the control group. O&M skills were significantly improved in the experimental group compared to the control group. Conclusion: The results of this study showed that teaching O&M skills to students who are visually impaired, increased their self-efficacy and self-expression and improved their living conditions.  
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Keywords, Orientation and mobility, self-efficacy, self-expression, visually impaired student
نویسندگان مقاله اعظم شکیب نیا |


نشانی اینترنتی http://exceptionaleducation.ir/browse.php?a_code=A-14-1627-10&slc_lang=other&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده other
موضوعات مقاله منتشر شده آسیب دیده بینایی
نوع مقاله منتشر شده ترجمه (پایان پذیرفته است)
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات