|
|
نامه هنرهای نمایشی و موسیقی، جلد ۲، شماره ۴، صفحات ۵۳-۳۷
|
|
|
| عنوان فارسی |
سکوت یا اجتناب اجرایی دریدا؛ تأملی انتقادی بر فاصله نظری تئاتر آرتو و بِکت |
|
| چکیده فارسی مقاله |
چکیده مقاله حاضر با تکیه بر پاره ای از مهم ترین گفتارهای دریدا، به قرائت تازه ای از اشارات تئاتری او در فاصله نظری میان آرای آنتونن آرتو و ساموئل بکت پرداخته است. پیمایش دقیق گفتارهای دریدا درباره تئاتر و یافتن پاسخی قانع کننده برای این پرسش که تا چه اندازه می توان از نقد او بر زیبای یشناسی تئاتر مدرن به عنوان رویکردی معتبر برای مواجهه با دیگرآثار نمایشی استفاده کرد، در اولویت پژوهشی این نوشته قرار دارد. رویکرد غالب تحقیق از پَساساختگرایی تأثیر می پذیرد و مطالب آن حوزه ای از مطالعات میا نرشته ای فلسفه و تئاتر را دربر می گیرد. مقاله حاضر با استناد به شواهد معتبر کتابخان های و سنجش داده های زبا نشناختیِ مستخرج از نمونه آثار اصل و ترجمه انگلیسی گفتارهای دریدا، سعی دارد ضمن آسی بشناسیِ اعتبار استنادهای علمی به دریدا و نیز رعایت بی طرفی کامل در مواجهه با محتوای گفتار او، به دریافت تازه ای از دکنستراکسیون و کاربردش در تئاتر دست یابد. در نهایت، گزاره هایی مطرح م یشوند که حاکی از لزوم بازنگری پژوهشگران تئاتر ایران در نحوه قرائت دریدا، اعتماد به گفتارهای تئاتری او و سپس مقایس هاش با ساموئل بکت و حدود کاربردیِ پروژه دکنستراکسیون وی خواهد بود. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
|
|
| عنوان انگلیسی |
Derrida’s Silence or Performative Avoidance: a Reflection on Theoretical Distance of Antonin Artaud and Samuel Beketts’ Theatre |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Abstract This paper aims to deal with some of the most important ideas of Jacques Derrida on theatre in terms of the existing philosophical gap between Antonin Artaud and Samuel Beckett. Assessing Derrida’s notions on theatre studies lead to find an exact reasonable solution for this main question that how his critical views on aesthetics of modern theatre might been employed today as recognized approaches to face with dramatic artworks; and the mentioned issue is actually in priority of this research. The leading approach of this paper is based upon post-structuralism and it covers a range of interdisciplinary records concerned with philosophy and theatre. The fundamental style of collecting and processing the linguistic signs as well as the philosophical facts, follow a descriptive-analytical method that is common in qualitative researches. Referring on many reliable library facts and assessing several linguistic data which are extracted from Derrida’s original contributions and his translated texts in English, this study attempts to lead any possible reader to a new reception of his key technical term, Deconstruction, and its all engaged and related meanings in theatre. It is pre-supposed that Derrida’s perspective on “Theatre of Cruelty and the enclosure of Representation”, in a general sense, could not be simply conceived as his theatrical standpoint but rather, it is a philosophical chance for him to avoid his own real positions on the nature of performance. Beckett, furthermore, has a secret absence in his contributions on modern theatre and literature. Meanwhile, his perspectives on literature and philosophy which are often associated with a branch of poststructuralist studies would act as the starting point of propounding a theoretical challenge for the present study. Artaud and Beckett as two prominent theatre practitioners of modern era are in their own selves typical of a paradox in terms of their performative attitudes and techniques. Deconstruction, as a new philosophical approach to literary texts and signs, could be applied for theatre studies. Re-exploring the matter that whether Derrida and his philosophical teachings are naturally applicable in contemporary challenges of theatre and doing a critical reflection on measuring the interpretability of dramatic artworks based on his view points, are among the main purposes of the study. On the other hand, it intends to present reliable judgments on Derrida’s terminology and the manner which they are broadly used in Iranian academic papers and discourses. The limits of its verifiability, accessibility as well as the accuracy of his critical point of views on theatre would be examined. In conclusion, some new propositions on deconstruction there will be propounded which emphasize on the importance of Iranian scholars to reconsider their conventional views on Derrida and his late neologism. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
محمدجعفر یوسفیان کناری | m j yousefian kenari
استادیار گروه ادبیات نمایشی، دانشگاه تربیت مدرس، استان تهران،
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تربیت مدرس (Tarbiat modares university)
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://dam.journal.art.ac.ir/article_43_11.html |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1284/article-1284-231713.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|