این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مطالعات و تحقیقات اجتماعی ایران، جلد ۲، شماره ۱، صفحات ۳۷-۶۰
عنوان فارسی دعا: یک کنش اجتماعی دینی – مؤثر، مستمر، فراگیر(تحلیل ادبیات دعا پژوهی)
چکیده فارسی مقاله از منظر جامعه­شناسی دین (نگاه اجتماعی به دین) و جامعه­شناسی دینی (نگاه دینی به جامعه) دعاخوانی و دعا کردن یک کنش اجتماعی دینی است، کنشی است مؤثر (به لحاظ اعتقاد و باور دعاکنندگان مبنی بر اثرات مثبت آن بر فرد و زندگی­اش )، مستمر (به لحاظ شایع بودن و جاری شدن آن در تمام ساعات و آنات  زندگی روزمرۀ فردی و اجتماعی) و فراگیر (به جهت سریان دعا به تمامی رخ دادهای زندگی روزمره). در این میان، دعای دینی از جایگاه خاصی برخوردار است، بیشتر به این دلیل که محوری برای پیوند ابعاد مختلف دین­داری اجتماعی را بر عهده دارد. به عبارتی، کنش اجتماعی دعاخوانی هم در خدمت تقویت باورهای دینی است، هم با شعایر اجتماعی خاصی همراه است، هم به عنوان نوعی تجربۀ دین­داری نو شونده و روزمره با تقویت اخلاق دینی مرتبط است و هم اینکه سرشار از معارف و آگاهی­های عقیدتی و معنوی است. اینها را می­توان جزو شئونات کنشی دعای دینی دانست. از این لحاظ، این سؤال­ها پیش کشیده می­شود: «فلسفۀ دعا چیست؟»؛ «دعای دینی معاصر حاوی چه ایده­ها و مضامین کلیدی است؟»؛ در نهایت، در«دعای اسلامی و شیعی موجود چه رگه­های گفتمانی می­توان یافت؟» ما در این مقاله با  این هدف و با استفاده از روش تحلیل ثانویه و تحلیل محتوا به سراغ ادبیات دعاپژوهی موجود (لاتین و فارسی) رفته­ایم. برخی از یافته­های اصلی ما نشان می­دهد که  از حیث محتوایی و شئونات ممیزۀ دعای دینی سه گونه دعا متصور است: الف) دعای ابراهیمی (که وجه بارز آن تجلی تعبد و تدین  است)؛ ب) دعای اسلامی (که شأن ممیزه آن ایجاد ارتباط با خداوند است)؛ پ) دعای شیعی و سرآمد آن"دعای اسلامی ابراهیمی"( که خصیصۀ ممتاز آن تجلی نیاز و عشق، احساس عارفانه، خود آگاهی اجتماعی  و ابراز ایدئولوژی است ).
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی To pray: a socio-religious action (Review on “pray -studies” literature)
چکیده انگلیسی مقاله Praying is a socio-religious action, either from "religious sociology" (religious looking on society) or" sociology of religion" (sociological looking on religion).This social and spiritual action has few features: it is an effective action, for its positive implication on prayer's everyday life; it is a continued action, for it is current in all dimensions of prayer's activities; and finally, it is an encompassing action for its sovereignty on all prayer's life events. For these reasons, religious pray is an important and strategic social and cultural action, that linking among religiosity dimensions. It means that, praying action relate to religious belief, rituals, experience, knowledge as well as morals. Therefore, in this article we concentrate on trio key questions:1) what is the social philosophy of pray?2) what is the meanings and themes of religious pray ?;3)what is the discursive foot prints in Islamic – Shiites' pray?.  Then, for empirical answering to these, we use from "secondary analysis" (SA) and "content analysis" (CA) methods of pray – studies literature in English as well as Persian languages. Our findings show that: A)   Abrahamic pray is symbol of religiosity. B)   Islamic pray is symbol of communicate- with- ALLAH. C)   Shiite pray is symbol of political ideology and social consciousness.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله سیدمحمود نجاتی حسینی | seyed mahmoud nejati hosseini
دانشگاه آزاد آشتیان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی آشتیان (Islamic azad university of ashtian)

نشانی اینترنتی http://jisr.ut.ac.ir/article_36576_b38fc2666bb61d7a987a587b3f7d60c1.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1200/article-1200-221633.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات