این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
طب توانبخشی، جلد ۷، شماره ۴، صفحات ۱۱-۲۰
عنوان فارسی تاثیر یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر تعاملات اجتماعی کودکان کم توان ذهنی
چکیده فارسی مقاله مقدمه و اهداف هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر تعاملات اجتماعی کودکان کم­توان ذهنی آموزش ­پذیر 8 تا 14 ساله شیراز بود. مواد و روش­ ها بدین منظور از بین 75 دانش­آموز کم­توان ذهنی آموزش ­پذیر، به صورت تصادفی ساده، 24 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایشی (6 پسر، 6 دختر) و کنترل (6 پسر، 6 دختر) گمارده شدند. برای ارزیابی میزان تعاملات اجتماعی کودکان از پرسش­نامۀ تعاملات اجتماعی دادخواه استفاده شد. روش پژوهش حاضر، نیمه­تجربی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون همراه با گروه کنترل بود. از‌ آزمون K-S جهت تعیین نرمال بودن توزیع داده‌ها و آزمون لوین و تحلیل کوواریانس جهت مقایسه میانگین‌ها استفاده گردید. یافته­ ها یافته­های پژوهش حاضر نشان داد پس از یک دوره فعالیت منظم ورزشی، تعاملات اجتماعی این کودکان به طور چشمگیری بهبود یافت‌ (05/0P<). نتیجه­ گیری در نهایت، می­توان نتیجه گرفت که تمرینات منظم ورزشی داون و فیت در افزایش تعاملات اجتماعی کودکان کم­توان ذهنی تأثیر دارد و بر اساس ماهیت خود می­تواند تأثیر مطلوبی بر تعاملات اجتماعی به عنوان یک فاکتور روانی بسیار مهم داشته باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تعاملات اجتماعی، فعالیت منظم ورزشی، کودکان کم&،shy،توان ذهنی،
عنوان انگلیسی Effect of Regular Exercise on Social Interactions in Children with Intellectual Disability
چکیده انگلیسی مقاله Background and Aim: The aim of the present study was to examine the effects of regular exercise on the social interactions of educable mentally retarded children aged 8 to 14 years old in Shiraz. Materials and Methods: In the currentstudy, from among 75 educable mentally retarded students, 24 patients were randomly selected and assigned to two experimental (six boys, six daughters) and control (six boyd, six girls) groups. To assess their social interactions, Dadkhah Social Interactions questionnaire was used. The design chosen was quasi-experimental with pre-test and post-test and a control group. K-S test was run to determine the normal distribution of data and Levin test and covariance analysis were used to compare the means. Results: Findings showed that after a period of regular exercise, social interactions of these children improved dramatically (P< 0/05). Conclusion: According to the results, it can be concluded that regular exercise (Dunn and fait, 2010) is effective in increasing the social interaction of children with intellectual disability and, by its very nature, it can have a positive effect on social interactions, as a very important psychological component.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله ایوب هاشمی |
دانشجوی دکتری رفتار حرکتی دانشگاه تهران، تهران، ایران

محمود شیخ |
دانشیار رفتار حرکتی دانشگاه تهران، تهران، ایران

شهناز شهربانیان |
گروه تربیت بدنی دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس تهران ایران گروه توانبخشی ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

نشانی اینترنتی http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1100538_fd79f4028e3bd52d0c6ade9bfde1d016.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/293/article-293-1173234.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات