چکيده
نوغانداری يک فعاليت جنبی روستايی است که دوره پرورش کوتاه، درآمدزايی بالا و نياز به سرمايه‌گذاری اندک دارد. اين فعاليت به دليل شرايط اقليمی مناسب در استان مازندران، پتانسيل‌های فراوانی برای توسعه دارد. با توجه به محدوديت‌های زمين و فناوری موجود جهت افزايش توليد، يکی از مناسب‌ترين فرصتها برای توسعه اين صنعت، ارتقای سطح کارايی واحدهای نوغانداری است. پژوهش حاضر در پی شناخت وضعيت کارايی نوغانداران بود تا راهکارهايی مناسب برای توسعه اين حرفه ارائه شود. جامعه آماری تحقيق را 1150 نوغاندار استان مازندن تشکيل دادند که با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه 240 نوغاندار تعيين شد. نمونه‌گيری به صورت خوشه‌ای چندمرحله‌ای بود و نمونه‌ها به صورت تصادفی ساده از هر خوشه انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع‌آوری داده‌ها در اين تحقيق پرسش‌نامه بود و با استفاده مدل تحليل پوششی داده‌ها، تجزيه و تحليل صورت گرفت. يافته‌های تحقيق نشان داد که ميانگين کارايی فنی، تخصيصی و اقتصادی با فرض ثابت نسبت به مقياس به ترتيب 727/0، 514/0 و 351/0 است.
طبقه‌بندی JEL: H21, N5, E23, Q12
![[English Abstract]](templates/tmpl_yekta/images/en.gif)