افزايش تقاضای روزافزون کالاهای کشاورزی و مديريت ضعيف استفاده از منابع موجود در کشور سبب شده است به منظور برطرف ساختن نياز داخلی، بخش عظيمی از درآمدهای کشور صرف واردات اين نوع کالاها شود. لذا به منظور مديريت هر چه بهتر واردات محصولات کشاورزی و شناسايی ابزارهای لازم به منظور کنترل واردات بی‌رويه برخی از اين محصولات، در مطالعه حاضر، الگوی واردات محصولات کشاورزی ايران (گندم، جو، ذرت، شکر، برنج، گوشت مرغ، گوشت قرمز، تخم مرغ و دانه‌های روغنی) تحليل و ارزيابی شد. نتايج نشان داد که سياست‌های قيمتی در واردات محصولات تخممرغ، گوشت مرغ و گندم، به دليل اثرگذاری بيشتر، اهميت بالاتری دارد. همچنين متغير تعرفه وارداتی در محصولات گندم، گوشت قرمز و جو، به عنوان ابزاری از سياست‌های تجاری، حائز اهميت بيشتری است. در نهايت، بررسی متغير نوسانهای نرخ ارز نيز نشان داد که اثر گذاری آن در برخی از محصولات مثبت (گوشت قرمز) و در برخی از محصولات منفی (شکر) است. لذا پيشنهاد ميشود به منظور مديريت کاراتر واردات محصولات کشاورزی، حمايت از توليدکنندگان داخلی و برقراری امنيت غذايی به واسطه موجود بودن غذا در کشور، از ابزارهای سياستی مناسب همگام با سياست‌های تجاری فعلی استفاده شود.
طبقه‌بندی JEL: Q17، F13
![[English Abstract]](templates/tmpl_yekta/images/en.gif)