چکيده
به منظور دستيابی به وضعيت بهينه در توليد بايد سياست‌های حمايتی مناسب برای بخش کشاورزی برگزيد. در اين پژوهش، سياست‌های حمايتی از زيربخش دام و طيور در سال‌های برنامه اول تا چهارم (1368-1388) با کمک شاخص‌های حمايت بازاری (MPS) و حمايت از مصرف‌کننده (CSE) با استفاده از روش ارائه شده توسط OECD ارزيابی شد. نتايج نشان داد که شاخص برآورد حمايت از مصرف‌کننده (CSE) برای کل محصولات دامی در قيمت‌های جاری از 1368 تا 1388 از رقم 06/163- ميليارد ريال به 43/78998- ميليارد ريال رسيده در حالی که در قيمت‌های ثابت از 41/3197- به 90/39179- ميليارد ريال کاهش‌يافته و در حدود 12 برابر شده است. بيشترين حمايت از مصرف‌کنندگان در برنامه دوم با ميانگين 05/10223 ميليارد ريال بوده است. نتايج برآورد الگوی تقاضا نشان داد که سياست‌های حمايتی از مصرف‌کنندگان اثر متنوعی بر مصرف محصولات دامی و طيور دارد به طوريکه اثر اين سياست‌ها بر تقاضای گوشت گاو و گوسفند منفی (13/0- و 08/0-) بوده اما در محصول گوشت مرغ (25/0) و به ويژه شير (43/0)، اثر سياست‌های حمايتی افزايش مصرف اين محصولات را در پی داشته است. به نظر می‌رسد توجه به مقدار و جهت اثربخشی سياست‌های حمايتی مصرف‌کننده بر تقاضا می‌تواند در جهت‌دهی مناسب سياست‌های حمايتی مفيد باشد.
طبقه‌بندی JEL: Q28 E65, E61,
شهبازی حبيب، امجدی افشين. اثر سياست‌های حمايت از مصرف‌کنندگان بر توسعۀ تقاضا در زير بخش دام و طيور. فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد کشاورزی و توسعه. 1395; 24 (94) :213-244
![[English Abstract]](templates/tmpl_yekta/images/en.gif)