با توجه به خلأ تحقيقات کاربردی زيستمحيطی، پژوهش حاضر با جمع‌آوری اطلاعات توليدی‌ سال 1382 کليه کشتارگاههای دام فعال استان تهران و نمونه‌برداری از پساب مبادی ورودی و خروجی سيستمهای تصفيه فاضلاب آنها و همچنين سنجش پارامترهای بار آلی و شيميايی و ميکروبی، و به کارگيری رهيافت‌ اقتصادسنجی تحليل مرز تصادفی از طريق برازش تابع مرز تصادفی فاصله ستانده نرمال‌شده، مقادير کارايی به کارگيری منابع و کارايی زيستمحيطی را ارزيابی و در گروههای مختلف کشتارگاهی مقايسه و تحليل کرده است. همچنين با آزمونهای آماری، اثربخشی سيستمهای رايج تصفيه‌ در بهبود عملکرد زيستمحيطی تعيين شده است.

  نتايج نشان داد اکثر کشتارگاهها به لحاظ زيستمحيطی کارا نيستند (متوسط کاراييهای زيستمحيطی و به کارگيری منابع به‌ترتيب 74/57 و 75/52 درصد است)، در حالی که ارتقای عملکرد زيستمحيطی با فناوريهای موجود امکانپذير است. همچنين مقادير کارايی، بهتر بودن وضعيت کشتارگاههای مکانيزه، واحدهای غيردولتی و سيستمهای تصفيه بيولوژيک را نسبت به واحدهای سنتی و دولتی تأييد می کند. در پايان، ضمن ارائه راهکارهای بهبود کارايی زيستمحيطی، اين روش به‌عنوان مبنای علمی ارزيابی عملکرد از بعد زيستمحيطی واحدهای توليدی به برنامه‌ريزان و سياستگذاران اين عرصه پيشنهاد شده است.