کارايی و بهره‌وری مفاهيم تعيين‌کننده نسبتهای ورودی و خروجی يک سيستم اقتصادی‌اند. رهيافت تحليل پوششی داده‌ها ابزاری مناسب برای محاسبه کارايی يک بنگاه است، اما يکی از اشکالات آن ناتوانی تصميم‌گيرنده در دخالت دادن شرايط ريسک و نبود قطعيت و همچنين عامل زمان در نتايج به دست آمده است. از سويی در پژوهشهايی که در بخش کشاورزی صورت می‌گيرد، تصميم‌گيرنده به شدت با مسئله بهره‌وری و شرايط ريسک و نبود قطعيت روبه‌روست. در اين راستا روش تحليل پوششی داده‌های بازه‌ای ( ) ابزاری مفيد در سنجش کارايی چندين بنگاه با در نظر گرفتن شرايط ريسک و نبود قطعيت و داده‌های غيردقيق و روش پويا (تحليل پنجره‌ای) روشی است که امکان محاسبه کارايی در طول زمان و در نتيجه، بهره‌وری را برای مديران فراهم می آورد.

  در اين تحقيق با استفاده از دو مدل ذکرشده ،کارايی 8 استان بزرگ کشور در توليد محصول گندم (آبی) بررسی شده است. نتايج نشان می‌دهد که استان خوزستان دارای بالاترين و استانهای همدان و آذربايجان شرقی دارای پايين ترين بهره‌وری‌اند. همچنين با در نظرگرفتن شرايط ريسک ، استان فارس دارای بالاترين و استان کردستان دارای پايين‌ترين کارايی در توليد گندم است. يادآور می‌شود دوره مورد بررسی در اين مطالعه 6 سال و آمارهای مورد استفاده مربوط به سالهای زراعی 1378-1383است.

  طبقه‌بندی JEL : 19 Q , 67 Q