رشد و گسترش جمعيت از يک سو و تأمين آب برای تهيه مواد غذايی جمعيت در حال رشد از سوی ديگر در دهه‌های اخير باعث بروز اختلافهای جدی در ميان بهره‌برداران از منابع آب شده است. به جهت محدوديت اين منابع، ضرورت بهره‌برداری پايدار از اين منابع مشهود است. در سيستمهايی که متشکل از چندين تصميم‌گير مستقل مي­باشند، نظريه بازيها ابزاری توانمند در دستيابی بهره‌برداران به نقطه تعادل پايدار مي­باشد. هدف از اين تحقيق نيز ارائه يک مدل پويا به منظور رفع اختلاف ميان بهره‌برداران از آبخان مشترک و دستيابی به تعادل پايدار است.

  در اين مقاله براساس نحوه همکاری و ميزان تعامل بهره‌برداران از آبخان، رفتار آنها در قالب سه سناريو مدل شده است: سناريوی الف) مدل بازيهای ايستا بدون همکاری، ب) مدل بازيهای پويا بدون همکاری و ج) مدل با همکاری کامل. به منظور مقايسه نتايج حاصل از اعمال سناريوهای فوق، بهره‌برداری از سفره آب زيرزمينی مشترک - که در بين دو بهره‌بردار شهری و کشاورزی در منطقه فرضی واقع شده است - مورد بررسی قرار گرفته است. نتايج نشان می‌دهد عوايد حاصل از مدلِ با همکاری کامل بيش از مدلهای بدون همکاری است. همچنين استفاده از مدل رفع اختلاف پويای پيشنهادی افزايش 20 درصد عايدی بهره‌برداران را نسبت به مدل رفع اختلاف ايستا در پی خواهد داشت.

  طبقه‌بندی JEL : Q34, Q25, C73, C72 l, C11