در اين مطالعه تعيين الگوی بهينه کشت در اراضی زير سد درودزن با استفاده از برنامه­ريزی غيرخطی مطلوبيت کارا و استراتژيهای کم­آبياری، با توجه به مشکلات کمبود آب و خشکساليهای پی درپی در استان فارس، مورد توجه قرار گرفته است. نتايج تحقيق نشان داد که لزوماً جهت حداکثر کردن مطلوبيت، استراتژيهای کامل آبياری به کار نمی‌رود. لذا کشت ذرت 1 (کشت يک هکتار ذرت در شرايط آبياری کامل) و ذرت 7 (کشت يک هکتار ذرت با اعمال 30 درصد کم آبياری) که نسبت به برنج نياز آبی کمتری دارند، حداکثر مطلوبيت را به همراه آورده است. همچنين بر پايه نتايج اين مطالعه مشخص شد که در سال زراعی 1384-85، رهاسازی آب از دريچه سد درودزن بهينه نبوده است.

  طبقه‌بندی JEL : CO ، RQ15 ، R14