استان فارس به علت دارا بودن منابع آبی و قابليتهای بالقوه در توليد ماهيان سردابی به‌ويژه قزل‌آلا، جايگاه ويژه‌ای در ميان ساير استانهای کشور دارد. بر اين اساس، در مطالعه حاضر عملکرد واحدهای انفرادی پرورش ماهيان سردابی در استان فارس طی سالهای
1380-83 با استفاده از روش تحليل فراگيرداده‌ها ( DEA ) و محاسبه و تجزيه شاخص بهره‌وری مالم‌کوئيست بررسی شد. داده‌های مورد نياز از سرشماری‌های سالانه اداره کل شيلات استان فارس برای سالهای مذکور فراهم آمد. نتايج براورد کارايی فنی، کارايی فنی خالص و کارايی مقياس واحدها نشان داد که شکاف بين بهترين توليدکننده و ساير توليدکنندگان بسيار محدود است و بنابراين برای افزايش توليد بايد بر راهکارهای مبتنی بر معرفی فناوری نوين تأکيد نمود. همچنين براساس نتايج، کليه واحدها بازده نامنفی نسبت به مقياس توليد نشان دادند که اين مسئله مبين امکان گسترش سطح توليد جهت سودآوری بيشتر آنهاست. نتايج براورد شاخص بهره‌وری مالم‌کوئيست نيز نشان داد که واحدهای توليدی در اين دوره به طور متوسط 3/8 درصد (سالانه 8/2 درصد) در استفاده از نهاده‌های توليد افزايش بهره‌وری داشته‌اند که 2/6 درصد آن (75 درصد کل تغيير در بهره‌وری) مربوط به پيشرفت تکنولوژيکی در واحدهای مورد بررسی و 9/1 درصدآن (23 درصد کل تغيير در بهره‌وری) مربوط به تغيير در کارايی مقياس بوده است.

  طبقه‌بندی JEL : D24, O47, O13, O55