هدف کلی اين تحقيق علّی- مقايسه­ای، شناسايی عواملی است که باعث عدم ادامه استفاده از سيستمهای آبياری بارانی مي­شوند. جامعه آماری مورد نظر شامل کليه کشاورزان پذيرنده سيستمهای آبياری بارانی در شهرستان مهاباد استان آذربايجان غربی در سال زراعی 1386-87 است که حداقل يک محصول را با استفاده از آن توليد و برداشت کرده­اند (195 N= ). ازاين ميان، تعداد 124 نفر با استفاده ازجدول­کرجسي­و مورگان به­روش نمونه­گيری تصادفی طبقه­ای به­عنوان نمونه آماری انتخاب شدند.

  يافته­های توصيفی نشان مي­دهد که تقريباً 30 درصد (36 نفر) کشاورزان پذيرنده، استفاده از سيستمهای آبياری بارانی را رها کرده­اند. يافته­های استنباطی نيز نشان مي­دهد که تفاوت معني­داری بين دو گروه کشاورزان استفاده‌کننده و رهاکننده سيستمهای آبياری بارانی در برخی از متغيرهای وابسته وجود دارد. نتايج حاصل از تحليل تشخيصی هم نشان مي­دهد که پنج متغير "رودخانه به عنوان منبع آب، ميزان پيامدهای اقتصادی سيستم، ميزان حمايتهای آموزشی- ترويجی، پشتيبانی از حفظ و نگهداری سيستم و سن" 99 درصد کشاورزان را به درستی در دو گروه کشاورزان ادامه­دهنده و رهاکننده سيستمهای آبياری بارانی طبقه­بندی
مي­کنند.

  طبقه بندی JEl : O33, Q15, Q16, Q25