يکی از مهمترين چالشهای فراروی دولتها در قرن بيست­و­يکم، بحرانهای زيست­محيطی است. به همين دليل دولتها مي­کوشند تا با اتخاد سياستها و برنامه­های مختلف، بر مشکلات زيست­محيطی از جمله آلودگی هوا فائق آيند. افزايش مصرف بي­رويه سوختهای فسيلی نه تنها تحديدی برای مصرف آينده آنهاست، بلکه آثار منفی زيست­محيطی آنها نيز به عنوان مقوله مهم مورد توجه دولتمردان است. بر همين اساس در اين مطالعه با استفاده از جدول داده – ستانده 1380 و مدل تعادل عمومی قابل محاسبه، آثار رفاهی و زيست­محيطی دو سياست وضع ماليات سبز و کاهش يارانه سوخت بررسی شده است. به اين منظور با استفاده از تکنيک MCP و نرم افزار GAMS ، تغييرات رفاه با و بدون لحاظ آثار زيست­محيطی، تغيير در تقاضای انرژی و تغييرات سهم آلاينده CO₂ ، NO_X و CH در قالب پنج سناريوی مالياتی ارزيابی شده­اند. نتايج به دست آمده نشان می‌دهد که با وضع ماليات بر سوخت، تقاضای واسطه­ای و مصرفی سوختهای فسيلی کاهش مي­يابد. در همه سناريو­ها با لحاظ اثر مثبت کاهش آلودگی، تغييرات رفاه مثبت است و ميزان آن با افزايش نرخ ماليات افزايش مي­يابد. در هر دو سياست، بالاترين نرخ رشد رفاه با درنظرگرفتن آثار زيست­محيطی، نرخ ماليات 10% (سناريوی سوم) مي­باشد.

  طبقه‌بندی JEl : Q43, Q51, Q53, R13, R15, R38