وجود نوسان در عرضه منابع آب سطحی و کمبود اين منابع در سطح کشور موجب شده است تا برداشت از منابع آب زيرزمينی بيش از حد مجاز و بدون توجه به تغذيه اين منابع صورت گيرد. اين مسئله همچنين باعث ايجاد وضعيت بحرانی در منابع آب زيرزمينی شده است و لذا توجه هرچه بيشتر به اين منابع برای حفظ پايداری آنها ضروری است. در اين مطالعه تلاش شده ­است با کمک مدلهای برنامه ريزی رياضی، استفاده تلفيقی از منابع آبهای سطحی و زيرزمينی در توليد محصولات زراعی دشت قزوين - که يکی از دشتهای بحرانی کشور در استفاده از منابع آب است - بهينه شود. بدين منظور با استفاده از مدل برنامه­ريزی خطی، الگوی بهينه کشت محصولات زراعی با اهداف حداکثرسازی سود بازاری کشاورزان و حداکثرسازی منافع اجتماعی در منطقه مورد مطالعه در سال 1386تعيين شد. در هر دو سناريو با توجه به سطح زير کشت محصولات مختلف و محدوديتهای بازار برای اين محصولات، الگوی کشت پيشنهادی تعديل و تصحيح و نتايج با يکديگر مقايسه شد.

  نتايج مطالعه نشان ­داد که با در نظر گرفتن محدوديت بهره­برداری از منابع آب زيرزمينی، بهينه سازی با هدف حداکثر منافع اجتماعی، منافع بيشتری را عايد منطقه مي­کند. همچنين توزيع زمانی برداشت از منابع آب زيرزمينی در هر يک از الگوهای براورد شده، با توجه به نياز آبی محصولات انتخابی در ماه­های مختلف سال، متفاوت بوده و با توجه به الگوی کشت پيشنهادی تغيير کرده است.

  طبقه‌بندی JEl : Q25