افزايش توليد و توسعه بخش کشاورزی مستلزم افزايش سرمايه گذاری در فعاليتهای اين بخش است، اما محدوديت منابع مالی برای سرمايه گذاری و بالا بودن ريسک
سرمايه­گذاری در فعاليتهای توليدی از يک سو و تعدد نيازها و اهداف از سوی ديگر،
برنامه ريزی و اولويت بندی سرمايه گذاری را اجتناب ناپذير ساخته است.

  در اين مقاله به منظور تعيين اولويت ملی سرمايه گذاری در بخش کشاورزی ايران از روشهای تاکسونومی و تاپسيس استفاده شده و با بهره جستن از شاخصهای مرتبط و براساس آمار و اطلاعات جمع آوری شده برای دوره زمانی 1381-1385، زيربخش های کشاورزی از نظر اولويتهای ملی سرمايه گذاری رتبه بندی گرديده اند. طی دوره مورد بررسی زيربخش زراعت و باغبانی دارای اولويت اول سرمايه گذاری در ميان ساير زيربخش های کشاورزی بوده است و پس از آن به ترتيب زيربخش های دامپروری، جنگل و مرتع و شيلات دارای اولويت سرمايه گذاری بوده‌اند. لذا توصيه می‌شود برای حمايت از بخش کشاورزی، دولت ابزارها و سياستهای حمايتی خود را براساس اولويت سرمايه گذاری در زيربخش های کشاورزی به اين زيربخش ها اختصاص دهد تا سرمايه‌گذاران را به سمت زيربخش های دارای اولويت هدايت کند.

  طبقه بندی JEL : Q14,Q18,E22

  کليدواژه­ها :

  اولويت سرمايه‌گذاری، زيربخش‌های کشاورزی، تاکسونومی عددی، تاپسيس