پیش زمینه: گرچه استفاده از پیچ پدیکولار در اصلاح دفورمیتی اسکولیوز بالغین نسبت به روش‌های قبلی مزایایی دارد؛ اما کارگذاری پیچ پدیکولار در مهره‎های چرخیده و اسکولیوتیک کار آسانی نمی‌باشد. از طرفی در کارگذاری پیچ به روش «دست آزاد»، جراح از نشانه‎های آناتومیک استفاده می‎کند. در این مطالعه، ارزش و صحت این روش کارگذاری پیچ با کمک سی‎تی‎اسکن، بررسی گردید.
مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده‌نگر، ۳۸ بیمار مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک که طی سه سال در یک مرکز درمانی اصفهان با روش «دست آزاد» جراحی شده بودند، بررسی شدند. اصلاح دفورمیتی پس از عمل، با کمک سی‎تی‎اسکن مولتی اسلایس ارزیابی گردید. از نظر موقعیت، پیچ‎های پدیکولار به «عالی» و «بدجاگذاری شده» تقسیم شدند. «بدجاگذاری شده» در سمت دیواره مدیال پدیکول یا لترال یا سوپریور یا انفریور یا انتریور؛ و میزان جابجایی از گرید صفر تا ۴ در نظر گرفته شد.
یافته‎ها: از مجموع ۷۲۰ پیچ کارگذاری شده، ۶۲۳ پیچ (۸۶/۶%) کاملا در داخل پدیکول و ۹۷ پیچ (۱۳/۵%) بدجاگذاری شده بودند که ۳۹ پیچ (۴۰/۲%)  به سمت مدیلا و ۵۸ پیچ (۵۹/۸%) به سمت لترال جابجا شده بود. میزان جاگذاری شده در تمام موارد کمتر از ۲ میلی متر (گرید ۱) بود. هیچ موردی از جاگذاری شده در جهت سوپریور و اینفریور وجود نداشت و تنها یک پیچ ۴ میلی متر به سمت آنتریور جابجا شده بود.
نتیجه‎گیری: در درمان جراحی اسکولیوز ایدیوپاتیک، کارگذاری پیچ پدیکولار به روش «دست آزاد»، روشی مطمئن با عوارض کم و زمان عمل جراحی کوتاه می‌باشد و به اشعه در ضمن عمل نیاز ندارد